in Recensies
Update:
Vijay 69 begint op het randje. Met een weemoedige blik op het gezicht onderbreekt de negenenzestigjarige hoofdpersoon een eenzame wandeling over de boulevard. Als hij de kaderand opstapt, doet dat even het ergste vermoeden. Na een opmerkelijke bijna-doodervaring volgt echter geen zwaarmoedig drama, maar een opgeklopte dertien in een dozijn feelgoodfilm over ouderdom, veerkracht en het waarmaken van je dromen.
Het meest ambigue moment in Vijay 69 komt al vroeg voorbij. Als het titelpersonage in de openingsscène de kaderand opstapt, zijn armen strekt en aanstalten maakt om te springen, monteert regisseur Akshay Roy associatief naar de contouren van een zwembad. Wordt dit een fatale sprong of een energieke duik in het diepe? Een grove knip verder volgt een misleidend antwoord. De actie heeft zich verplaatst naar een klein kerkje, waar dierbaren bijeen zijn gekomen om geheel onverwachts afscheid van Vijay te nemen. Eén bepaald niet onbelangrijk detail: de kist is leeg.
De dierbaren van de oude man hebben hun conclusies snel getrokken. Klaarblijkelijk is het in hun contreien niet gebruikelijk dat een bejaarde er af en toe zonder telefoon op uittrekt. Dat een van de aanwezigen Vijay langs de waterkant spotte (al reed ze vervolgens wel doodleuk door), heeft de ergste vermoedens van het gezelschap bevestigd. Als de nietsvermoedende Vijay even later in hoogsteigen persoon de deuren van de kerk openslingert, staart hij naar de lege doodskist die macaber genoeg voor hem bedoeld was.
De scène in de kerk is tragikomisch bedoeld, maar door de lompe uitwerking kost het moeite om een milde glimlach op te brengen. Vooruit dan: achteraf heeft het wel iets humoristisch dat deze aangezette feelgoodfilm aanvangt met een op papier wat sinistere klucht. Het idee is leuk, de uitvoering compleet mislukte slapstick.
Als het koddige misverstand rond Vijays verdwijning eenmaal is opgehelderd, staat de hoofdpersoon stil bij het feit dat hij in zijn lange leven eigenlijk nog weinig heeft klaargespeeld. Een bronzen medaille op een landelijk zwemkampioenschap is tot zover zijn enige wapenfeit, en dat is toch karig voor een man wiens naam in het Hindi 'overwinning' betekent. Een zoekbeurt op Google helpt de sympathieke familieman aan een nieuw doel. De oudste persoon die ooit een triatlon voltooide, was volgens zijn inlichtingen zevenenzestig; een record dat hij rijp acht voor verbetering.
Het vervolg is helaas nogal generiek en voorspelbaar. In Vijays omgeving reageren veel mensen bezorgd en afkeurend, maar de voormalige zwemcoach laat zich daar natuurlijk niet door weerhouden. Als er onaangekondigd een bemoeizuchtige cameraploeg op de stoep staat, laat hij zich voor het eerst van zijn vinnige kant zien. Het is een spaarzaam moment van irritatie bij een personage dat toch vooral aandoenlijk moet overkomen.
De toon van Vijay 69 is vederlicht, al besefte regisseur Roy zich wel bijtijds dat ouderdom ook een tragische kant heeft. Bij vlagen maakt de fanfare-achtige soundtrack daarom plaats voor een verstillende piano. Zeker de tweede helft van de film kent zo echt nog wel wat serieus ingestoken scènes, maar de overgangen zijn zo abrupt dat oprecht meeleven een opgave blijkt.
Een gemis aan diepgang hoeft in een feelgoodfilm geen onoverkomelijk probleem te zijn, maar Vijay 69 maakt het wel erg bont. Tussen het moment dat de sympathieke bejaarde zich een nieuw doel stelt en het waarmaken daarvan maakt de beste man verder nauwelijks een ontwikkeling door. Met de andere personages is het nog een stuk slechter gesteld.
Roy heeft weinig moeite gedaan om het enthousiaste spel van de meeste bijrolacteurs te matigen. Vooral Vijays excentrieke vriend Fali gedraagt zich alsof hij uit een sketch van de Britse soap Come Fly with Me is weggelopen. Nog een voorbeeld: een drukke tiener die continu alles livestreamt. Bij zijn eerste verschijning tijdens Vijays afscheidsdienst kun je nog hopen op een cameo, maar niets blijkt minder waar.
Als de triatlonwedstrijd eindelijk op gang wordt schoten, blijkt de film nog een beproevende dosis slow motionbeelden in petto te hebben. Door Vijays lijdensweg te benadrukken, oogt de sympathieke pensionado eerder als een zielige attractie dan als een heroïsch voorbeeld. Voor een aandoenlijk beeld van sporters op leeftijd, zoek de documentaire Herbstgold eens op. Dat biedt een mooie vrijbrief om deze jolige overdaad over te kunnen slaan.
Vijay 69 is te zien bij Netflix.
