Sinds de inhoudsloze explosie-orgie van Michael Bay, in de vorm van de eerste Transformers, is er weinig noemenswaardigs uitgekomen om de wereldberoemde speeltjes van Hasbro eer aan te doen. Bumblebee was nog een aangename verrassing, maar misschien is het tijd om het stokje over te dragen aan de animatiefilms. Transformers One is een prequel die uitlegt hoe de Autobots en Decepticons lijnrecht tegenover elkaar zijn komen te staan. Met een onderbouwd verhaal en de nodige humor is Transformers One een van de betere ervaringen binnen de franchise.
Deze prequel speelt zich volledig af op de planeet Cybertron die er met een cyberpunkachtige stijl prachtig uitziet. Hun sterkste krijgers zijn vermist en er is nog maar één over: Sentinel Prime, die vecht tegen de vijandige Quintessons. Tegelijkertijd is hij op zoek naar de Matrix of Leadership. De rest van de Transformers zijn aan het mijnen voor het zogenaamde Energon, hun levensenergie. Orion Pax en D-16 zijn twee van deze mijnwerkers. Orion Pax probeert de Matrix ook te vinden en betrekt daarbij D-16 onwillig in allerlei avonturen.
Het verhaal begint wat rommelig en strooit met veel namen en termen zonder veel verdere toelichting. Waar de oorlog met de Quintessons precies over gaat, blijft onduidelijk. Ook blijft het gokken wat de Matrix of Leadership precies is en wat het doet. Enige voorkennis helpt de kijker enorm. Toch doet de onduidelijkheid niet teveel afbreuk aan het verhaal. Omdat de focus vooral ligt op de mentale reis en ontwikkeling van Orion Pax zijn de grotere plotlijnen en termen minder van belang.
Hierin blinkt de film uit: de relatie tussen Orion Pax, wiens iconische rood-blauwe kleuren weinig aan de verbeelding over laten, en D-16. Voor fans biedt dit een verdieping van de bestaande mythologie, en voor nieuwkomers is het een duidelijke en frisse start. De twee personages contrasteren leuk met elkaar en maken een geloofwaardige, gelaagde ontwikkeling door.
Helaas is niet elk personage even boeiend. Zo komt Elita, ingesproken door Scarlett Johansson, bijzonder eentonig en daardoor zeurend en onsympathiek over. Scar-Jo evenaart zeker niet haar meesterlijke werk in Her, maar brengt voldoende flair en persoonlijkheid. Het zijn vooral de schrijvers die hier steken laten vallen. Het enige andere vrouwelijke personage is een kwaadaardige Transformer die eruitziet als een spin. Dit moet echt beter qua representatie.
De film groeit naarmate de speeltijd vordert. Chris Hemsworth wordt steeds overtuigender als Orion Pax en zet zijn stem effectief in om de mentale reis van zijn personage te portretteren. Het verhaal wordt steeds gelaagder en bevat een schokkende plottwist. De actiescènes, die al sterk beginnen, bereiken een hoogtepunt in de laatste akte. Dat geldt niet voor de muziek; die valt nauwelijks op en voegt weinig toe.
Hoewel dit avontuur duidelijk meer gericht is op kinderen, is er voor alle leeftijden wat te halen. De humor is goed getimed, met grappen die iedereen aanspreken. Er zitten leuke verwijzingen in naar de jeugdcultuur. Daarnaast is het geheel bijzonder mooi en gelikt vormgegeven. Het enige minpunt zijn de gezichten, die net wat te onrealistisch glad zijn (voor zover er over realisme gesproken kan worden in een wereld vol pratende machines).
Josh Cooley is erin geslaagd een frisse wind door de franchise te laten waaien en biedt zowel verdieping voor de fans als een leuk startpunt voor nieuwkomers. Het verhaal richt zich vooral op de heldenreis van Orion Pax, al gaat dat ten koste van de duidelijkheid en logica. Gelukkig slagen de humor en actiescènes erin om kijkers van alle leeftijden te vermaken. Bovendien is het een perfect moment om vanaf nul te beginnen. Dit nieuwe avontuur van Orion Pax is optimus prima.
