No Negociable is als loos vermaak zo slecht nog niet. Het probleem is dat de filmmakers gaandeweg toch meer ambitie hebben. En tegen die tijd is het te laat. De boodschap dat politici prachtige beloftes doen die ze niet nakomen wanneer ze verkozen zijn past mooi bij deze tijd. Maar moet die boodschap worden overgedragen via een film over een gijzeling waarin flauwe grapjes worden gemaakt? Absoluut een leuke poging vanuit Mexico, maar net niet geslaagd.
Alan is de beste gijzelingsonderhandelaar in Mexico, en ondanks dat het zijn huwelijk geen goed doet staat hij altijd paraat wanneer hij nodig is. Op een dag krijgt hij een telefoontje van iemand die de president onder schot houdt in een appartement. Alan gaat er op af, maar deze situatie blijkt zowaar persoonlijk te zijn.
Voor een film van net geen anderhalf uur komt hij nogal traag op gang. Eerst een openingsscène in een bescheiden reparatiewinkeltje terwijl op televisie een presidentscampagne te zien is. Dan kennismaking met Alan en hoe bereidt hij is om zijn gezin aan de kant te zetten op het moment dat hij wordt opgeroepen. Terwijl thuis zijn vrouw in de achtertuin traint met een instructeur.
Dan begint eindelijk dé gijzeling. Wat blijkt? Alles wat tot nu toe voorbij is gekomen blijkt nuttige informatie te zijn. Tevens heeft de film tegen die tijd ook gecommuniceerd dat er wat humor in zit en het hele verhaal met een half korreltje zout genomen mag worden. Alan houdt bijvoorbeeld minder werken in de toekomst af door een onderhandelingsopvolger te kiezen die stottert. Maar vanaf dit moment is alles real-time. Het blijft bij deze ene grote gijzeling.
Ondanks dat No Negociable niet doodserieus genomen hoeft te worden, is hij best intrigerend. Stukje bij beetje worden meerdere zaken steeds helderder. Iets en/of iemand kan een grotere impact op iemands leven hebben dan gedacht. Je kan iemand uit het oog verliezen, maar dat houdt niet in dat het leven van die persoon op pauze staat. Hoe reageer je op iemand wiens leven in de goot is beland?
Wel een punt dat allesbehalve klein is: er staat uiteindelijk te weinig op het spel. De gegijzelde president draagt een vest met een bom. Hoe hard zou de klap aankomen als het mis gaat en iedereen in de kamer waar ze worden vastgehouden wordt opgeblazen? Het antwoord: niet heel hard. Voor Alan zou het niet goed zijn, of voor de rest van de politie die er bovenop probeert te zitten.
Maar verder is er te weinig emotionele betrokkenheid, en de eerder lollige toon gaat dan toch in de weg zitten, ondanks dat de gijzeling de aandacht er wel bij houdt. De toon slaat ineens om met grote politieke onthullingen, maar heel overtuigend gaat dat niet. Die stotterende collega slaat ondertussen per ongeluk wietsnoepjes achterover, bijvoorbeeld. Maar de makers hebben al gecommuniceerd dat dit niet echt is maar slechts een film. Dat half korreltje zout is amper begonnen met verteerd worden, en kan nu niet meer zomaar uitgespuugd worden.
No Negociable is te zien bij Netflix.
