in Recensies
Update:
Heb je er ooit over gefantaseerd het Engelse Kanaal over te zwemmen? En denk je daarbij dan eens in dat je geen hydrodynamische wetsuit draagt, dat er nog geen powersnacks of vitaminedrankjes bestaan en dat je moet vertrouwen op de escorte van één lullig stoombootje. Gewoon uren- en urenlang zwemmen, zonder poespas, maar met kwallen. Dat is precies de uitdaging die Trudy Ederle in 1925 aanging, als eerste vrouw ooit
Regisseur Joachim Rønning (Kon-Tiki, Pirates of the Caribbean: Salazar's Revenge) maakte met Young Woman and the Sea een gelikte film over Trudy's zwemreis, met de altijd frisse Daisy Ridley in de hoofdrol. We zien hoe Trudy tegen vaders wil in leert zwemmen, aan wedstrijden mee gaat doen (eerst nog alleen met haar zus rond de pier) en een wereldrecord neerzet op de 880 yard vrije slag. Vader is nog steeds niet overtuigd, maar de wielen zijn in werking gezet: Trudy moet en zal dat Kanaal overwinnen.
Deze biopic stroomlijnt Trudy's levensverhaal naar bekend en bewezen Hollywoodstramien, waarbij de werkelijkheid meer als suggestie wordt gezien dan als dwingend stempel. In 1924 won de echte Trudy bijvoorbeeld een gouden medaille bij de Olympische Spelen, maar in de film ziet de kijker - voor dramatisch effect - alleen haar bronzen race, waar de radio dan ook nog eens niets over vermeldt. Deze sequentie dient ter illustratie van de minachting voor de vrouwensport en Trudy's onverzettelijkheid bij tegenslag. Het is allemaal niet zo origineel, maar goed, een beproefd recept leidt niet voor niets tot verzadigde eters.
Het publiek wordt echter wel een érg hapklare maaltijd gepresenteerd met Young Woman and the Sea. De fysieke, relationele en emotionele gebeurtenissen zijn vaak clichématig en worden voor de zekerheid ook nog eens letterlijk door de personages uitgelegd. Er is weinig vertrouwen dat de kijker zelf kan duiden wat hij of zij ziet. In een bepaalde scène trekt iemand een vuurwapen en valt er een schot, maar vervolgens moet een van de personages toch nog even zeggen: "Hij schiet op ons."
De tegenwerking en uiteindelijke emancipatie van het vrouwenzwemmen wordt ook zonder omhaal uitgebeeld en uitgesproken. Er is weinig plek voor nuance; daar is dit niet de film voor en dat hoeft ook niet. Trudy en haar zus Margaret zijn jong en gevat en zien eruit als filmsterren - de conservatieve, oude mannen die de sport bestieren zijn kleingeestig en mogelijk zelfs saboteurs. Oké, op die laatste regel zijn wel een paar uitzonderingen, waaronder een man die zelf het Kanaal is overgezwommen, prachtig neergezet door de onvolprezen Stephen Graham. En passant wordt in deze film trouwens ook de bikini uitgevonden.
Jeanette Hain en Kim Bodnia leggen het er wat dik op als de ouders van Trudy en Margaret, maar Daisy Ridley en Tilda Cobham-Hervey zijn fijne protagonisten, indien je geen al te harde eisen aan het realisme van de personages stelt. Ridley is altijd goed in fysieke rollen (Star Wars' Rey valt daar ook onder) en kan uitstekend doorgaan voor een goede sportzwemmer, al was de echte Trudy minstens dubbel zo gespierd. Het doet er niet zo toe, want Ridley kan dan waarschijnlijk weer beter acteren.
Als nauwgezette biopic valt er dus wel het een en ander op Rønnings film aan te merken (kijk dan liever Nyad met Annette Bening en Jodie Foster), maar als gelikte, inspirerende sportfilm over een voorvechter voor vrouwenrechten en erkenning doet Young Woman and the Sea het prima. De dramatische slagen worden met de regelmaat van een vlotte borstcrawl opgediend en het is natuurlijk nooit verkeerd om 's werelds pioniers op sportief en vooral maatschappelijk vlak in de schijnwerpers te zetten. Young Woman and the Sea belandt niet op het podium, maar wordt ook zeker niet gediskwalificeerd.
Young Woman and the Sea is te zien bij Disney+.
