Stoere blikken van macho mannen, gierende banden van lowriders, onbenullige gevechten en liters vloeiend bier. De benzinetank van The Bikeriders zit er overvol mee en toont het reilen en zeilen van een motorclub uit de jaren zestig. Het blijkt een ietwat geromantiseerd beeld met een gebrek aan lol en humor. Desalniettemin voegen de drie hoofdrolspelers veel flair toe aan deze stoere film die net wat te lang duurt.
Het verhaal is gebaseerd op een boek vol interviews en foto's van Danny Lyon uit 1964 over de motorclub 'The Vandals'. De film volgt de vertelling van Kathy, een vrouw die zichzelf nooit in het wereldje wilde begeven, maar hals over kop verliefd werd op het meest mysterieuze en zwoele lid van de club: Benny. Jeff Nichols en Austin Butler doen er samen alles aan om in elke scène Benny te laten overkomen als de meest sexy en stoere man op aarde, en met succes.
De eerste akte is even opzwepend voor de kijker als voor Kathy, want hierin komen de charme en de bravoure van de motorclub het meest naar voren. Al snel komt er meer bij kijken en ontaardt het verhaal in getouwtrek om Benny. Aan de ene kant Kathy, die wil dat Benny een familieman is en rustiger aan doet. Aan de andere kant de leider van de groep Johnny, die in Benny de perfecte opvolger ziet. Tom Hardy speelt hem geweldig, met een gelaagdheid waar de anderen niet bij in de buurt komen.
Het probleem is dat het verhaal te lang doorgaat en er eigenlijk niet genoeg gebeurt om de tijd te vullen. Vooral de driehoek van verwachtingen van Benny, Kathy en Johnny blijft niet interessant. Ook is er te weinig energie gestoken in het laten zien van de charme van een motorclub. Hierin mist echt plezier en humor. The Bikeriders neemt zichzelf vaak te serieus.
Het personage Benny komt ook niet goed uit de verf. Austin Butler zet hem met een geweldige bravoure neer en doet bijzonder veel met weinig tekst, maar toch voelt het personage leeg aan. Benny fungeert als ophangbord van de wensen en verwachtingen van Johnny en Kathy. De geromantiseerde blik op de motorcultuur en de motorclub gaat niet veel verder dan stijl en uiterlijk vertoon. Het is geen diepgaande liefde.
Een ander irritatiepuntje komt van Kathy. Hoewel Jodie Comer haar leuk speelt en haar tekst speels en eigenzinnig brengt, is het lastig wennen aan haar vervelende accent. Buiten dat is het acteerwerk erg goed. Michael Shannon en Norman Reedus, twee eigenzinnige leden van de club, trekken elke scène volledig naar zich toe.
Vooral het eerste deel brengt de kijker aan het twijfelen over de aanschaf van een motor. Daarna neemt de lol af en de langdradigheid toe. Het acteerwerk is echter geweldig en de stijl van de jaren zestig en zeventig komt perfect over. Het is misschien niet de beste rit, maar een ommetje met The Vandals is zeker niet verkeerd.
