Glen Powell speelt de 'hit man' uit de titel, maar lijkt ook de 'hot man' van Hollywood te zijn. Anyone But You draaide nog niet zo lang geleden in de bioscoop en er wordt al volop reclame gemaakt voor Twisters waarin hij de hoofdrol speelt. Powell gaat al een tijdje mee, maar Top Gun: Maverick heeft zijn carrière goed gedaan. Deels omdat hij wordt gezien als hunk. Om dat te maskeren zoeken de makers toevlucht in een heel flauw trucje.
Hit Man is geïnspireerd op het leven van Gary Johnson, een Amerikaan die psychologie doceerde, maar een bijbaantje als nephuurmoordenaar had om potentiële misdadigers in de val te lokken. Gary krijgt per toeval zijn eerste klusje en blijkt een natuurtalent te zijn. Hij schept er zelf ook genoegen in en bedenkt voor elke nieuwe ontmoeting een ander personage. Op een dag wordt hij ingehuurd door Maddy die haar dominante man wil laten vermoorden. Hij wordt verliefd op haar en zorgt dat ze van gedachten verandert. Dat blijkt voor een hoop ellende te zorgen.
Gary heeft echt bestaan, maar het waargebeurde deel houdt op bij zijn dubbele baan. De rest is volledig uit de duim gezogen. Dat moet ook wel, want wat zou er anders interessant aan zijn? Glen Powell leeft zich helemaal uit in alle typetjes. Acteurs watertanden van een rol waarmee ze in één klap kunnen laten zien hoe breed hun talent is. Powell maakt er dankbaar gebruik van, ook al is hij is niet heel geloofwaardig, aangezien de echte Gary meer een sulletje was.
Dus wat hebben ze met hem gedaan? Een beetje klef haar dat strak gekamd is, een muizige kledingstijl en - hou je vast - een bril! Not Another Teen Movie stak hier ruim twintig jaar geleden de draak mee omdat het zo'n slappe manier is om iemand onaantrekkelijk te maken, maar regisseur Richard Linklater (Boyhood) haalt het uit de oude doos tevoorschijn. In een latere scène waarin Powell zijn shirt uittrekt, is pijnlijk duidelijk dat deze man zich in de fitness lam traint.
Ook probeert Linklater een link te maken tussen het plot en psychologie. Wanneer Gary voor de klas staat heeft hij het doorgaans over identiteit. Uiteraard neemt hij tijdens zijn bijbaan steeds andere identiteiten aan, maar die maken op zichzelf weinig ontwikkeling door. De link dient dus niets anders dan dat: aangeven dat deze film over een psychologiedocent gaat die zelf andere identiteiten aanneemt.
Desalniettemin kijkt de film lekker weg. Gary is een goedzak, zijn nieuwe succes is hem gegund. Er zit behoorlijk wat lol in alle figuren die Powell moet spelen. Er komen er dan ook veel voorbij. Het voegt weinig toe, maar voelt ook niet overbodig. Zijn opdrachtgever wordt gespeeld door actrice/comédienne Retta die altijd leuk is om te zien en ook hier weer niet teleurstelt.
Zijn vijand is de ietwat corrupte agent van wie hij deze baan onbedoeld steelt. Ook daar gooien de makers het op uiterlijk door een acteur te casten die oogt als een slijmerige handlanger van de Joker. Die begint door te krijgen dat Gary zijn positie misbruikt om ervoor te zorgen dat Maddy niet gearresteerd wordt.
Op den duur begint het uit de hand te lopen. Linklater wil graag dat wij aan zijn kant staan, maar geeft daar geen motivatie voor. Gary gaat gewoon over de schreef, en Maddy is niet geschreven als een onschuldig lieverdje - de wens dat dit stelletje heelhuids wegkomt met hun relatie is er niet.
Het psychologische aspect van de film verdwijnt en het wordt een aaneenschakeling van nieuwe obstakels die worden opgelost voordat het volgende om de hoek komt. Ook het concept van mensen in de val lokken komt amper aan bod. Het is eigenlijk best naar om iemand te manipuleren richting een bekentenis, zeggen dat ze iemand vermoord willen hebben. Daar valt op psychologisch vlak wel op door te graven, maar Linklater laat het links liggen.
Hit Man houdt van begin tot einde de aandacht vast, maar is wat aan de lichte kant. Juist omdat de film insinueert meerdere lagen aan te boren. Er is niet eens een moment waar Gary zelf even vergeet dat hij Gary is en niet de man als wie hij zich voordoet tegenover Maddy. Een luchtige film met ongerealiseerde ambities die niet zo grappig is als de trailer doet vermoeden.
