Elke goede actieacteur moet kunnen rekenen op zijn stuntdubbel. Het vak van stuntman, niet zelden uitgevoerd door (voormalige) sporters, wordt vaak ondergewaardeerd. Het is dan ook een behoorlijk ondankbare rol omdat niemand weet wie je bent, maar de acteur die je vervangt wel goede sier maakt met jouw fysieke inspanningen. Sommige acteurs, zoals Tom Cruise, gaan er prat op dat ze hun eigen stunts uitvoeren. Toch wordt het hoog tijd om de stuntman (of -vrouw) eens in het zonnetje te zetten.
Als nog niet duidelijk is dat The Fall Guy een hommage moet zijn aan de stuntman, dan doordringen regisseur David Leitch en hoofdrolspeler Ryan Gosling je daar wel van. Voordat de openingsscène over het scherm rolt richten ze zich op quasi-komische wijze tot het bioscooppubliek. Ze willen een eerbetoon brengen aan de vele anonieme stuntmensen. Toch is het opmerkelijk dat de stuntacteurs die in The Fall Guy hun kunsten vertonen niet bij naam worden genoemd, ook al zien we ze aan het werk tijdens de aftiteling.
Tussen opening en aftiteling ontvouwt zich een redelijk standaard afgedraaid verhaal over stuntman Colt Seavers. Sinds jaar en dag is hij de vaste stuntman voor steracteur Tom Ryder, in wie we James Bondkandidaat Aaron Taylor-Johnson herkennen. Seavers verstaat zijn vak en heeft een romance met cameravrouw Jody Moreno, die ooit nog eens een eigen film als regisseur wil maken. Als Seavers op de set een nieuwe stunt uitvoert waarbij hij van grote hoogte aan een stel kabels naar beneden lazert gaat het mis.
Seavers breekt zijn rug en anderhalf jaar later heeft hij het stuntvak vaarwelgezegd en verdient hij zijn brood met het parkeren van auto's bij een restaurant. Jody heeft hij al maanden niet meer gesproken. Toch kan hij de verleiding niet weerstaan wanneer producent Gail hem aanbiedt om de stunts uit te voeren bij Jody's debuut als filmregisseur. Seavers heeft nauwelijks tijd om zich voor te bereiden op de scifi-western waarin hij zijn comeback maakt. Hoofdrolspeler Ryder is zoek en Seavers heeft achtenveertig uur om hem op te sporen.
The Fall Guy is een losse bewerking van de gelijknamige Amerikaanse televisieserie uit de jaren tachtig die vijf jaar liep. Het blijkt, hoe kan het ook anders, toch vooral een vehikel om zo veel mogelijk actiescènes mét bijbehorende praktische stunts op de kijker af te vuren. Dat is allesbehalve een straf, al is het bijzonder te noemen dat elk personage in Leitch' actiekomedie een actieheld in zich herbergt. Confrontaties lopen steevast uit op schietpartijen en achtervolgingen.
Het is natuurlijk niet zo'n gekke gedachte dat scenarist Drew Pearce, onder meer verantwoordelijk voor een deel van de Mission: Impossible-reeks, zijn bewondering voor het stuntvak uit in actiescènes. Dat hij dit omlijst met een tamelijk voorspelbare zoektocht, waarbij de hereniging tussen Colt en Jody nooit ver weg is, is ook niet heel verwonderlijk. Bezwaarlijker zijn de vele knipogen naar de filmwereld die er met de haren zijn bijgesleept. De toon is op momenten te veel meta en daardoor behoorlijk gekunsteld.
The Fall Guy, vernoemd naar Colts bijnaam die hij kreeg na die bijna-fatale val, is een amusante zit die aan de lange kant is. Dat Leitch een gelikte actieregisseur is die een solide verhaal nog wel eens wil opofferen voor veel onzinnigheden bewees hij al met zijn Bullet Train en de tweede Deadpool. Zijn relaas van een stuntman kan bogen op veel fijne acteurs en neemt de blockbuster op aanstekelijke, maar niet heel geraffineerde wijze op de hak.
