Metalocalypse is groot geworden bij Adult Swim. Daar heeft het door de jaren heen een cultstatus gekregen. Met vier seizoenen en een special was het verhaal nog niet helemaal af, maar een vervolg bleef sinds 2013 uit. Tot er nu, tien jaar later, dan toch de kers op de taart komt in de vorm van Metalocalypse: Army of the Doomstar. De charme van de serie is nog steeds aanwezig en het verhaal krijgt een leuk einde. Al is het op sommige punten wat overhaast.
Deze afsluitende film is een direct vervolg op de cliffhanger waarmee de special eindigde en is vooral bedoeld voor de fans die al vanaf het begin mee headbangen. De metalband 'Dethklok' is de meest beroemde en succesvolle band ooit en staat op nummer zeven van de wereldeconomieën. Zij hebben echter door de oververmoeidheid van leadzanger Nathan een pauze, waardoor de globale economie dreigt in te storten. Daarnaast staat er, nu dan echt, de 'Metalocalypse' in het verschiet. Dit kan alleen voorkomen worden door een nummer der verlossing van Dethklok.
Het verhaal gaat op een leuke en inventieve manier verder en neemt daarmee een aantal onderwerpen mee, die al vele malen eerder zijn aangehaald in de serie. Dit alles is natuurlijk effectief verpakt in een goede dosis droge, absurde humor. Dit is geheel de serie eigen, maar bij de film ligt de nadruk toch iets meer op de emotionele momenten. De ernst van het verhaal zorgt ervoor dat er iets minder tijd is voor de gekkere en onnozele verhaallijnen en momenten.
Fans van de serie hoeven echter niet te erg te schrikken, want het absurdistische element blijft ook zeker aanwezig, waardoor de film geen moment saai wordt. Ook zijn er meerdere overtrokken filmische scènes met opwellende muziek die in hun overdrevenheid erg grappig zijn, maar tegelijkertijd ook erg emotioneel effectief.
Niet alle grappen en humor hebben de tand des tijds echter even goed doorstaan. Met name het vele gescheld voelt wat kinderachtig aan. Dit is echter maar een klein element en de dikke metal-saus die over de film druipt heeft zijn charme. Een belichaming van de metalcultuur, maar dan met een flinke dosis ironie waarbij wel duidelijk is dat de makers liefde hebben voor het genre. Dit wordt kracht bijgezet door de bijkomstige soundtrack, die met niet onderdoet voor de eerdere uitgebrachte albums van Dethklok.
Metalocalypse heeft er daarnaast nog nooit zo goed uitgezien als nu. De beelden zijn scherper en er is een stuk meer oog voor detail. Meerdere scènes zijn een visueel feestje, met een ogenschijnlijke dosis LSD. Op zulke originele momenten verrast de toch ietwat simpele animatiestijl met zijn pracht en praal.
Aan het einde van deze visuele moshpit zijn alle verhaallijnen mooi afgerond, al is het laatste kwartier erg overhaast. Deze afsluiter is echt alleen voor de kijkers van de serie, voor nieuwelingen zijn er teveel verwijzingen en is het verhaal onnavolgbaar. Misschien heeft de film nét wat te lang op zich laten wachten en is niet alle humor even relevant meer. Desalniettemin is het fijn om nog één laatste keer te kunnen headbangen op de riffs van Dethklok.
Metalocalypse: Army of the Doomstar is te zien bij HBO Max.
