De originele Franse titel van Humanist Vampire Too Sensitive to Kill benoemt de zoektocht naar een gewillig suïcidaal persoon. De film voedt innemend de nieuwsgierigheid die dat gegeven opwekt. De achtenzestigjarige vampier Sasha - tiener van lichaam en geest - weigert op mensen te jagen na een traumatische jeugdervaring waarin haar familie een clown leegzoog. Als zelfs haar begripvolle vader dat weigeren welletjes vindt moet ze het doden leren bij haar laconieke zus Denise. Wanneer de depressieve tiener Paul zich vrijwillig aan Sasha aanbiedt, krijgt ze de kans haar weg te vinden terwijl ze 's nachts gezamenlijk zijn laatste wensen vervullen.
In een voor Quebecaanse cinema herkenbare stijl (Xavier Dolan, Denis Côté) presenteert regisseur Ariane Louis-Seize dit avontuur met chique neonbelichting, pompende muziek en kraakheldere beelden van strakke decors. Met haar licht zonderlinge uitstraling en gekleed in een kek zwart pakje belichaamt Sasha het vampirisme. Telkens als haar hoektanden doorbreken zit haar bleke gezicht vol tegenstrijdige gevoelens, die een grote spanning teweegbrengen over welke stap ze nu weer gaat zetten in haar zoektocht naar een passende identiteit.
De modieuze beelden hangen in hun strakke vormgeving sterk samen met het zakelijke script van Louis-Seize en coscenarist Christine Doyon. Sasha's queeste om niet van de honger te sterven zonder daarbij mensen pijn te moeten doen voltrekt zich in een opeenstapeling van mogelijke oplossingen, die vooral een praktische logica volgen. Gemakzuchtig zetten ze de pestkop van Paul zo onsympathiek mogelijk neer ter voorbereiding op een latere twist.
De vele pakketjes bloedplasma die Sasha wegdrinkt komen onappetijtelijk over, zo rood als ze schitteren in de felle belichting. De film vlucht dan ook niet weg voor de mindere kanten van het vampierbestaan. Wanneer Sasha haar instinct de vrije loop laat, levert dat een beklemmende verrassing op. Even zozeer verbluft een moment van catharsis voor Paul, wanneer hij ten koste van een vleermuis krachtiger zijn levensmoeheid kan onderstrepen dan de clichématige pestkop dat doet.
Gespeeld door Félix-Antoine Bénard, kijkt hij continue met grote bolle ogen om zich heen. Zijn wat excentrieke voorkomen krijgt aan het slot nog een naadloze make-over tot een soort Edward Cullen. In vergelijking met de eerste Twilight-film, waar de gothic enscenering een smachten naar intimiteit en Bella's vervreemding intens neerzette, voelt die zucht naar samenzijn in Humanist Vampire Too Sensitive to Kill minder dringend. Het komt wel met een subtielere uitwerking van de romantische aspecten.
Dat geldt ook voor de komische elementen. Het griezelen krijgt daardoor nooit de overhand. Zo komt Sasha's familie licht eigenaardig over als een soort Addams Family. Denises houding zorgt het meeste voor een droge humor, vooral wanneer het zich voeden met de sukkelige feestganger JP niet volgens plan loopt en ze met hem opgescheept raakt. Toch valt deze alternatieve realiteit waarin vampiers in ons midden leven voor te stellen dankzij de inderdaad humane vampiers. Ze komen sympathiek over dankzij de subtiele komedie, modieuze benadering en enkele krachtige momenten van persoonlijke vorming.
