Oceanic Airlines is een fictieve vliegmaatschappij die Hollywood inzet wanneer films of series iets laten zien waarmee bestaande vliegmaatschappijen liever niet geassocieerd willen worden. De vliegtuigcrash van Oceanic 815 in de televisieserie Lost is waarschijnlijk het bekendste voorbeeld, maar een goede tweede is actiefilm Cricital Decision uit 1996 waarin islamitische terroristen een Ocean-vliegtuig kapen. Vóór 9/11 was dat nog escapisme. Hijacked voert in een vergelijkbaar scenario Oekraïense separatisten op. Films over vliegtuigkapingen reflecteren immers altijd de tijd waarin ze zijn gemaakt.
Hijacked verspilt geen moment aan zijn premisse: bij aanvang is vlucht Oceanic 420 van Londen naar New York al in de lucht en binnen vijf minuten heeft een klein gezelschap het vliegtuig overgenomen. Wat deze kapers precies willen blijft lang in het midden, maar wel is snel duidelijk dat een van hen een dubbele agenda heeft. Deze undercover Interpolagent poogt van binnenuit de kaping te beëindigen.
Deze 'inside man' zorgt voor een klein beetje variatie in wat verder een uiterst vertrouwde thriller is. Zowat elk element dat gebruikelijk is in dit soort films komt langs: een 'situation room' waarin een handvol mensen gespannen toekijkt, straaljagers die het vliegtuig uit de lucht willen schieten, onenigheid tussen de kapers, een grotere bedreiging dan aanvankelijk gedacht en uiteraard een passagier die het vliegtuig veilig moet zien te landen. Je hebt het allemaal al eens eerder gezien en waarschijnlijk ook met een betere uitvoering. In Critical Decision bijvoorbeeld.
Die film nam nog de tijd om spanning op te bouwen en alle hoeken en gaten van het vliegtuig te verkennen, maar Hijacked heeft wat minder geduld en een slechter gevoel voor oriëntatie. Waar de verschillende spelers zich bevinden is dus nooit helemaal duidelijk, totdat ze in beeld verschijnen. Een ander groot verschil is dat Critical Decision geloofwaardige buitenscènes wist te tonen, terwijl Hijacked dat aan goedkope CGI-animators heeft overgelaten.
Van veel details is ook de vraag hoe serieus ze moeten genomen. Heeft de vlucht een willekeurig gekozen nummer of mogen we uit 420 afleiden dat de scenarist graag een joint opsteekt? Is Steak-knife, de codenaam van de Interpolagent, een referentie naar Glengarry Glen Ross, waarin Alex Baldwin ook te zien was? Is die makkelijk te missen "get of my plane" een verwijzing naar Air Force One? Is een terreurgroep genaamd Green September een variant op Red October of een verwijzing naar een hit van Green Day? Kan allemaal, maar het maakt de film niet beter.
De redding van zowel de passagiers als de film moet aldus komen van die Interpolagent. Dit is niet de gebruikelijke luis in de pels die lekker onbehouwen de boel mag redden, maar iemand die uiterst behoedzaam te werk moet gaan. Hij wil de passagiers veilig houden, maar als hij er te veel in vertrouwen neemt, kan hij bij de andere kapers door de mand vallen. De beste momenten zijn wanneer hij moeilijke keuzes moet maken. Voor het realiseren van een goede afloop kan hij mogelijk niet iedere passagier in leven houden.
Op papier een interessant personage, maar de uitvoering laat helaas te wensen over. Jonathan Rhys Meyers maakt er een zo'n grimmig figuur van, inclusief traumatisch verleden, dat sympathie van de kijker niet gegarandeerd is. Een beetje charme mag best, ook wanneer er grote dingen op het spel staan. Het zou de spanning waarschijnlijk ten goede zijn gekomen als Meyers wat meer zou schakelen tussen sympathieke held en meedogenloze moordenaar. Nu liggen de twee kanten van zijn rol te dicht bij elkaar.
Wanneer Meyers op een moeilijk moment in een spiegel staart die hij net daarvoor kapot heeft geslagen en zijn gezicht aldus vervormd in beeld komt, hoor je de regisseur bijna dat bekende citaat uit Garth Marenghi's Darkplace herhalen: "I know filmmakers who use subtext and they're all cowards." Die regisseur is overigens de Finse Timo Vuorensola. Door de satirische sciencefictionkomedie Iron Sky ooit een veelbelovende filmmaker, maar na een ondermaats vervolg, het abominabele Jeepers Crepers: Reborn en nu dit niemendalletje moeten we er misschien maar in berusten dat hij die belofte niet heeft waargemaakt.
