Regie: Masato Harada | Scenario: Masato Harada | Cast: Sakura Ando (Neri), Ryôsuke Yamada (Jo), Uzaki Ryudo (Mandala), Namase Katsuhisa (Takajo Masashi), Tendo Yoshimi (Mama Arai), e.a. | Speelduur: 143 minuten | Jaar: 2023

Voor een misdaadfilm heeft Bad Lands een opvallend luchtige toon. Niet dat hij grossiert in lol en gezelligheid, maar de elementen die doorgaans worden ingezet voor spanning en drama krijgen in deze film een vrij alledaagse benadering. Dat hoofdpersoon Neri na tien jaar in een andere stad is thuisgekomen met wat trauma's en een doof oor is dus meer een persoonlijk ongemak dan een synopsis. Dat ze enkele jaren de seksslavin van een onderwereldbaas was, zou van haar een tragische antiheld kunnen maken, maar het is gewoon een stukje achtergrond van een uiterst nuchtere hoofdpersoon.

Neri is in Osaka betrokken bij een organisatie die oude mensen oplicht. Op sommige momenten oogt die zwendel als een goed geoliede machine, maar op andere eerder als een omslachtige manier om wat inkomen bij elkaar te scharrelen. Er gaat namelijk best wat werk in zitten en er moeten een hoop mensen van worden betaald. Het helpt waarschijnlijk niet dat Neri redelijk begaan is met de stumpers die ze voor haar criminele werkzaamheden inzet en hen ook betaalt wanneer de oplichting niet is gelukt.

Vooral in de openingsfase toont Bad Lands misdaad als niet erg spannend werk en degenen die zich er dagelijks mee bezighouden als niet bijster coole mensen. Deze personages zijn dan ook mijlenver verwijderd van de gebruikelijke gangsters in maatpakken die hun tijd doorbrengen in hippe nachtclubs. We zien ze eerder in simpele bedrijfspandjes met normale bureaus, nadenkend over welke dagloner ze voor een klus kunnen inzetten. Net voordat de titel na een dik halfuur eindelijk in beeld verschijnt verzucht Neri als een gemiddelde kantoorslaaf wat een lange maandag ze achter de rug heeft.

Door een wat losse vertelstijl duurt het even voordat duidelijk wordt wat het hoofdplot is. De problemen komen namelijk pas na een uur om de hoek kijken, wanneer Neri's niet bijster stabiele stiefbroer Jo zich flink in de schulden steekt bij enkele misdadigers. Het een leidt tot het ander en voor ze het weten hebben Neri en Jo hun opdrachtgever omgebracht. Met het vele geld in zijn kluis kunnen ze Osaka verlaten en elders een nieuw leven beginnen, maar daar blijken nog best wat haken en ogen aan te zitten.

Neri en Jo krijgen te maken met diverse partijen die achter het geld aan zitten, maar er is ook verassend veel aandacht voor het vele regelwerk dat ze moeten verrichten. Misschien had de focus daar nog meer op mogen liggen, want de vele personages maken de film er niet overzichtelijker op (vooral omdat sommige lange tijd buiten beeld blijven) terwijl juist de onderonsjes tussen het centrale tweetal voor de boeiendste scènes zorgen.

Ook tussen hen speelt net wat meer dan je op basis van hun interactie zou vermoeden, al blijft de film daarmee opnieuw behoorlijk weg van het grote drama. Dat de twee ooit als jonge tieners hun (stief)vader hebben gedood, zouden veel films presenteren als een grote onthulling, maar Bad Lands gooit dit stukje achtergrond er redelijk willekeurig in. Voor deze twee mensen was dit gewoon een van de vele dingen die ze hebben moeten meemaken in plaats van een gebeurtenis die alles verklaart.

De ietwat ongebruikelijke aanpak voor een misdaadfilm komt het fijnst tot uiting in de hoofdrol van Sakura Ando, die enkele jaren geleden de nodige prijzen won voor haar rol in Shoplifters. Een personage als Neri zou eenvoudig kunnen uitmonden in een sexy heldin die zelfverzekerd de strijd aangaat met zowel haar opponenten als haar verleden, maar Ando speelt het net ietsje anders. Meestal draagt ze een pet en een iets te grote winterjas, maar juist in haar onopvallende verschijning schuilt iets onmiskenbaar betoverends.

Door zijn alledaagse benadering van de materie weet Bad Lands zich te onderscheiden van het gros van de misdaadfilms, maar de kans is groot dat sommige kijkers er daardoor maar weinig mee kunnen. Er vallen weliswaar wat doden, maar de film wordt nooit echt intens of aangrijpend. Daarvoor is de toon toch net wat te triviaal. Maar niet elke misdaadfilm hoeft je naar het puntje van je stoel te brengen. Tijd doorbrengen met boeiende hoofdpersonages kan al voor voldoende kijkgenot zorgen. Wellicht was dat met minder plotpunten en bijfiguren nog wat duidelijker geworden.

Bad Lands is te zien bij Netflix.