Wat zou jij doen als je op je vakantieadres gestrand bent? Afgesloten van de buitenwereld en met allerlei apocalyptische signalen om je heen. Nog een glaasje wijn inschenken, een platencollectie bekijken of toch maar naar de buren rijden? Leave the World Behind onderzoekt dit vraagstuk maar komt nauwelijks met antwoorden.
Amanda Sandford heeft nogal cynisch geconcludeerd dat ze de mensheid haat. Ze pakt haar koffer en vertrekt met haar gezin naar een luxe landhuis dat ze voor een week heeft gehuurd. Even weg van alles. Als de telecommunicatie en het internet uitvallen is de lol er echter snel van af. Haar dochter wil vreselijk graag de laatste aflevering van Friends (de serie waarin Julia Roberts een gastrol had) kijken en een potje Jenga blijft ook maar zo lang leuk.
Als er 's avonds twee onbekenden aanbellen, is de boot helemaal aan. Amanda en haar gezin moeten zich zien te verhouden tot deze indringers van hun bubbel. Wat volgt is veel geheimzinnigheid en om elkaar heen draaien met halve waarheden. Dat vormt een prima eerste akte, maar daarna willen zowel de personages als de kijkers toch wel enige duidelijkheid, een klein beetje houvast. Beiden komen bedrogen uit.
Want het plot van Leave the World Behind is een continue herhaling van zetten en na een tijdje wordt dat toch wat saai. Relaties worden onderzocht, filosofietjes poppen op en er wordt veel wijn gedronken door Amanda. Verrassend weinig energie gaat naar de bezorgdheid om andere dierbaren of het uitzoeken van het hoe en wat van de situatie. Natuurlijk zijn er pogingen om contact met de buitenwereld te leggen, maar die zijn nogal halfslachtig. Je wilt soms naar het scherm schreeuwen: Denk nou eens na en zet even door!
Het survivalaspect van de moderne Apocalyps is al vaak genoeg getoond in de verhalende media, dus het is prima dat Leave the World Behind zich voornamelijk richt op de impact op de onderlinge verhoudingen en op de mentale staat van de personages. Er ontstaan spanningen en conflicten, gevoelens komen en gaan. Het blikje Hollywoodsterren dat voor deze film is opengetrokken was geen weggegooid geld, want de acteurs zijn uitstekend op elkaar ingespeeld. Daarom is het jammer dat het plot van de film niet bevredigt en dat gebeurtenissen vaak geforceerd aanvoelen. Uiteindelijk overheerst toch de vraag: Waarom moet dit verhaal verteld worden?
Het thema van de film is vertrouwen. Vertrouwen in geliefden, onbekenden en zelfs de mensheid als geheel. Leave the World Behind gooit hieromtrent een aantal ballen op, maar weet er geen spektakel van te maken. Amanda's emotionele reis is nogal voorspelbaar en de andere personages hebben te weinig diepgang om echt bij hen betrokken te raken. Zo blijft het gissen naar de motivaties van de kinderen van de Sandfords, want behalve wat oppervlakkige en tamelijk stupide activiteiten komen zij niet veel verder dan steeds vol ongeloof naar een situatie kijken, waarna de camera uitzoomt en ons laat zien waar hun aandacht door gevangen is.
Die camera maakt trouwens de leukste capriolen. Hij draait heen en weer en gaat door vloeren en daken heen. Dat maakt Leave the World Behind een interessante kijkervaring, nog versterkt door de prachtige vormgeving van de film. Over elk blaadje in het bos, elk voorwerp op tafel en elke muur van de villa is nagedacht. Alles staat precies op de goede plaats en heeft de kleur die het moet hebben. Er is opvallend weinig rood (de kleur die je het eerste met de Apocalyps associeert), maar des te meer blauw en grijs: rustgevende tinten die duiden op heldere communicatie en stabiliteit. Een mooi contrast met de gebeurtenissen.
Naast de vormgeving is ook de soundtrack een sterk punt van Leave the World Behind. Er staan een paar mooie rap- en R&B-nummers op, en deze bestaat verder voornamelijk uit heerlijk omineuze deuntjes en geluiden. In het eerste deel van de film ondersteunen die nog het mysterie van de apocalyptische omstandigheden, maar daarna is het eigenlijk hopen op nog iets anders om je tanden in te zetten. Dat blijft helaas uit.
Leave the World Behind is te zien bij Netflix.