![No Voy a Pedirle a Nadie Que Me Crea [Netflix]](https://cdn.filmtotaal.nl/images/original/5p1z6ieqy3jq_hero.jpg)
No Voy a Pedirle a Nadie Que Me Crea (Ik ga niemand vragen mij te geloven) is een saaie, lelijke, humorloze televisiefilm. De aspectratio is 4:3 en er is amper een mooi shot in de film te ontdekken. Nou zullen fans van het gelijknamige boek (de auteur heeft dezelfde naam als het hoofdpersonage, verrassing!) misschien zeggen dat het juist de bedoeling is dat de wereld van Juan Pablo Villalobos er lelijk en enigszins troosteloos uitziet, maar een boek is geen film. Het oog wil ook wat.
Wat krijgt het oog echter? Rare beelden waarbij de personages ergens in de hoek staan te converseren, en er komen vooral veel ramen, deuren en trappen in beeld. Allemachtig wat een boel trappen. Een en ander zal best metaforisch zijn, maar het komt vooral erg pretentieus en gezocht over. Dit zou nog best te vergeven zijn als je op het puntje van je stoel zat bij het kijken of juist van die stoel zou vallen van het lachen, maar No Voy a Pedirle a Nadie Que Me Crea bewerkstelligt geen van beide.
No Voy a Pedirle a Nadie Que Me Crea heeft satirisch bedoelde elementen die zo doodserieus worden gebracht dat het juist het omgekeerde effect bewerkstelligt. In plaats van dat het academisch geneuzel en de clichématige schrijversperikelen te kijk worden gezet, lijdt de film aan een onironische serieusheid die juist slecht reflecteert op de makers ervan. Als je een persiflage te goed maakt, maak je uiteindelijk gewoon datgene wat je persifleert. Dat is ook allemaal lekker meta natuurlijk, maar het maakt het niet minder irritant.
Irritant en onsympathiek zijn ook vrijwel alle personages. Van de wispelturige huisbaas tot de manipulatieve Laia, die het doelwit van Juan Pablo en de kartelleden wordt in Barcelona. Dit zal te maken hebben met de opzet van de film. Vaak is niet duidelijk of we de werkelijke gebeurtenissen zien of datgene wat via het toetsenbord van Juan Pablo tot leven komt. De schrijver, student en medeplichtige heeft het zwaar, zowel de echte versie als de versie in zijn roman en dat is terug te zien in de inkleuring van de personages.
Dit is voor Bernal blijkbaar reden om Juan Pablo neer te zetten als saai, monochromatisch en weerloos. Hij begint de film met de platgetreden woorden: "De reden waarom ik niet eerder een roman kon schrijven is omdat mij nooit iets is overkomen dat het waard is om over te schrijven". Die reden heeft hij na 117 minuten nog steeds niet, aan dit verhaal had de wereld niets gemist.
No Voy a Pedirle a Nadie Que Me Crea is te zien bij Netflix.
