Regie: Marta Borowski | Scenario: Cera Rose Pickering | Cast: Kathryn Davis (Kayley), Olivier Renaud (Brett), Richard Waugh (Eli), Markeda McKay (Dani), e.a. | Speelduur: 85 minuten | Jaar: 2022

Het is november, dus het is in de Verenigde Staten tijd voor kerst! In dat verre land doen ze immers niet aan Sinterklaas, dus zodra de pompoenen en spinnenwebben van Halloween zijn opgeruimd, komen de talloze dozen met kerstlichtjes, -ballen en -stukjes al snel tevoorschijn. Naast de materiële versiersels is kerst ook een tijd voor familie, gezelligheid en natuurlijk het kijken van een heel specifiek genre binnen de filmwereld: de Hallmark-kerstfilms. Planes, Trains, and Christmas Trees heeft de bedenkelijke eer om perfect te passen in dit illustere genre.

Hallmark-kerstfilms zijn romantische komedies, gemaakt voor de televisiezender Hallmark. Elk jaar brengt deze zender een hele lading kerstfilms uit om de kerstsfeer door talloze woonkamers te verspreiden. Ze blijken elk jaar zo'n succes, dat ook andere studio's en zenders dit soort films zijn gaan maken. Dit jaar heeft Videoland een hele sloot hiervan uit 2022 naar Nederland gebracht, met nog af te wachten succes. Deze films worden gekenmerkt door mierzoete, simpele en voorspelbare plots, eendimensionale personages en thema's als familie, saamhorigheid en de kracht van kerst.

In Planes, Trains, and Christmas Trees kunnen eventplanner Kayley en sportmanager Brett niet meer naar New York vliegen omdat er een sneeuwstorm over het land raast. De treinen rijden ook niet meer, dus biedt Brett Kayley aan om te overnachten bij het pension van zijn oom totdat transport weer mogelijk is. Kayley neemt het aanbod met tegenzin aan en samen belanden ze in het pension van oom Eli, die het kerstfestival van zijn kleine stadje moet voorbereiden. Eli breekt echter de morgen erna zijn pols, dus is het aan Kayley en Brett om het kerstfestival te redden.

Het verhaal van deze film wordt dus bijeengehouden door amper geloofwaardige toevalligheden. Brett en Kayley zijn bijvoorbeeld toevallig de enige twee passagiers die op dat moment naar New York moeten, het dorpje van oom Eli is toevallig op rijafstand van het vliegveld en Kayley is toevallig een eventplanner, net nu er een evenement moet worden gepland.

Er is eveneens indrukwekkend weinig nagedacht over de algemene logica waarmee rekening moet worden gehouden bij het verfilmen van een script. Zo moeten Brett en Kayley bijvoorbeeld schuilen bij oom Eli omdat het volgens Brett al donker wordt, maar komen ze bij het pension aan terwijl fel zonlicht door de ramen schijnt en levert de sneeuwstorm, die blijkbaar zo heftig is dat er geen enkel vervoer mogelijk is, ongeveer evenveel sneeuw als er in Nederland in maart valt.

Het gebrek aan continuïteit is ook te zien tijdens enkele conversaties, bijvoorbeeld als Kayley dezelfde vierkante centimeters drie keer beschildert wanneer ze met Brett een cadeau aan het knutselen is voor zijn nichtje Dani. Omdat de focus van de scene op de conversatie ligt, en niet op het schilderen van het cadeau, is deze herhaling niet heel storend, maar het tekent wel hoe de filmmakers niet heel veel moeite hebben gestoken in deze film.

De acteurs hebben daarentegen net iets te veel moeite gestoken in hun optredens. Allemaal spelen ze hun personages heel erg overdreven, met de finesse van een sloopkogel en de originaliteit van de Disney-remakes. De acteurs hebben ook niet het beste script om mee te werken, maar toch is het jammer dat alleen Olivier Renaud, die Brett speelt, zich af en toe kan inhouden en daardoor als enige oprecht grappig is.

Vooral Kayley is niet goed geschreven. Ze begint de film namelijk als irritante, arrogante, gestreste en alwetende vrouw die met haar sarcasme, rollende ogen en workaholic mentaliteit klaarblijkelijk grappig moet worden gevonden, maar dat helemaal niet is. Samen met Brett levert ze wat gniffelmomenten gedurende de film en hoe dichter kerstavond nadert, hoe kalmer ze wordt, dus uiteindelijk is ze een prima hoofdpersonage, maar dat is dus wel na een hele slechte start.

Ondanks al deze gebreken is het vrijwel onmogelijk deze film echt te haten. De positieve stemming is geforceerd, maar komt wel over en de overmatige kerstversiering, sleebellen in de achtergrondmuziek en vrolijk dwarrelende sneeuwvlokjes zorgen voor een heerlijke kerstsfeer. Planes, Trains, and Christmas Trees en met deze film alle andere Hallmark kerstfilms, bewijzen maar weer dat het niet gaat om de kwaliteit van de kerstversiering, maar om de gezelligheid die de sprankelende lichtjes toevoegen aan de donkere wintermaanden.

Planes, Trains, and Christmas Trees is te zien bij Videoland.