Regie: Dale Fabrigar | Scenario: Tricia Aurand | Cast: Joseph Almani (Danny), Karlee Eldridge (Gwen), Michael Paré (Bill Moritz), Natalia Bilbao (Angela), Brian DeRozan (Officer Pfeiffer), e.a. | Speelduur: 86 minuten | Jaar: 2022

Wanneer Danny na een aardbeving vast komt te zitten onder een auto wordt hij belaagd door monsterlijke wormen. Dit klinkt als twee filmconcepten in één. Een claustrofobische thriller over vastzitten, bijvoorbeeld in een begraven kist zoals Buried met Ryan Reynolds of een losgeraakte zeecontainer zoals in het recentere Nowhere, kan een ijzersterke film zijn - hoewel een garage misschien een wat saaie plek is. De monsterwormen zijn voer voor een actierijke horrorfilm, zou je denken. De combinatie van deze twee concepten zorgt in dit geval helaas voor een vreselijke film.

They Crawl Beneath is overduidelijk met één gedachte gemaakt: het mag vooral niet teveel kosten. Overal is op bezuinigd. Acteerprestaties, script, special effects en vooral de setting. De garage waar Danny vast komt te zitten is op geen enkele manier interessant. De monsters die Danny vervolgens beginnen lastig te vallen, zijn lachwekkend vormgegeven. Ze zijn pijnlijk nep en lijken bij vlagen zelfs op handpoppen.

Het idee van uit de voegen gegroeide wormen op rooftocht was in principe veel leuker geweest als die overal opdoken, stad en land onveilig makend. Maar één blik op de uitvoering en conclusie is dat deze wormen beter in een schaars verlichte garage kunnen opereren.

De gevechten zijn kort en altijd van hetzelfde kaliber, ook al worden de wormen vreemd genoeg steeds groter. De actie is niet spannend, niet ingenieus, zelfs niet grappig of shockerend. Met één uitzondering: de overduidelijk van Alien geplagieerde scène waarbij een worm uit iemands borstkas barst. Het zegt veel als het enige memorabele moment in een film van een andere film is afgekeken.

De gevechten zijn vreemd aanvoelende onderbrekingen van Danny's verwoede strijd om zich uit de garage te bevrijden. Daarbij moet hij, na de auto, allerlei levensbedreigende obstakels overwinnen, zoals het kwijtraken van zijn bril. En dan is het tijd voor een poging tot psychologische ontwikkeling, die al net zo onder de maat is als de rest van de film.

Plotseling praat Danny in rap tempo tegen zichzelf over verdriet uit het verleden. Bijna net zo snel komt hij achter een familiegeheim, en dat zou heftige emoties moeten voortbrengen, maar verandert verder helemaal niks aan hemzelf of de situatie. Na een eveneens snelle confrontatie met zijn moeder over dat geheim gaat Danny over tot de orde van de dag: Ontsnappen uit de garage en aan de wormen.

Danny is al even saai als het decor van de film, dus logisch dat er van zijn innerlijke proces niet veel te maken is. Kort daarna komt zijn ex met nog een tenenkrommend voorspelbare onthulling die een al reeds te voorspellen reünie nog voorspelbaarder maakt. De kijker die het volhoudt tot het einde mag zich zoals verwacht opmaken voor een compleet nietszeggende ontknoping. Een simplistisch einde voor ongetwijfeld één van de goedkoopste films ooit gemaakt. En dat is de enige noemenswaardige prestatie van deze film.

They Crawl Beneath is te zien bij Amazon Prime.