Uit de speakers op een zolderkamer in een afgelegen chalet in de Franse Alpen schallen de instrumentale klanken van 50 Cents P.I.M.P. Een van de bewoners, schrijver en leraar Sandra Voyter, moet het gesprek met een van haar studenten staken omdat ze elkaar niet meer kunnen verstaan. Waarom haar echtgenoot haar zo traineert wordt pas later duidelijk.
Terwijl de muziek nog doordreunt maakt hun bijna blinde zoon Daniel een wandeling met de hond. Wanneer hij terugkomt vindt hij zijn vader bebloed en levenloos naast het chalet. Hij is van grote hoogte naar beneden gevallen en de verdenking komen al snel bij Sandra te liggen. In de rechtszaal komen we steeds meer te weten over de relatie tussen Sandra en haar onder mysterieuze omstandigheden om het leven gekomen echtgenoot Samuel.
Tijdens de drieënzeventigste editie van het filmfestival van Cannes werd Anatomy of a Fall van Justine Triet bekroond met de Gouden Palm. De zevende speelfilm van de Franse filmmaker fileert op genadeloze wijze de onfortuinlijke gebeurtenissen die hebben geleid tot de dood van Samuel, maar ook de vele breuken in hun relatie.
Het doet er gaandeweg steeds minder toe wat nou precies is voorgevallen. De menselijke natuur die graag wil weten wat er precies is gebeurd lijkt het aanvankelijk nog te winnen. De rechtszaak houdt zich lange tijd bezig met de vraag of Samuel al leefde toen hij de smak maakte. Of hij zich bebloed in de sneeuw voortsleepte. Of hij met zijn hoofd tegen het schuurtje terecht is gekomen.
Hoofdverdachte Sandra heeft nog wel het een en ander uit te leggen, maar blijkt ook een complex personage die de nodige geheimen verbergt. Het is vooral scheefgegroeid tussen de schrijver en haar man na een bijna fataal ongeluk waarbij zoon Daniel nagenoeg blind is geworden. Samuel kan het zelf niet navertellen, maar Triet weet met verklaringen van betrokkenen de relatie met Sandra te reconstrueren.
Ze slaagt erin om telkens als de boel dreigt in te kakken weer met een nieuw element van de relatie op de proppen te komen. Uiterst pijnlijk zijn de onthullingen die Daniel van de officier van justitie, Sandra's bevriende advocaat en Samuels psychiater moet vernemen. Het leidt uiteindelijk tot een emotionele verklaring van de elfjarige jongen die de schuld ook nog deels bij zichzelf zoekt.
Anatomy of a Fall lijkt gestoeld op verhoren en verklaringen uit de tweede hand, maar dan gooit Triet de boel om met een geluidsopname. In al zijn achterdocht en om zelf ook aan een boek te werken, heeft Samuel de laatste maanden van zijn leven op tape vastgelegd. In veruit de sterkste van de vele krachtige scènes zien we hoe een kalm gesprek tussen Sandra en Samuel uiteindelijk ontaardt in een serie valse verwijten. De sympathie draait hierbij honderdtachtig graden.
De scène illustreert het meesterlijke schrijverschap van Triet en mede-scenarist Arthur Harari. Al snel is duidelijk dat deze gebeurtenis enkel verliezers kent. De jonge Daniel moet alle ellende aanhoren. Anatomy of a Fall is zo'n zeldzame film waarin alles klopt, die je aan het denken zet en je na afloop niet snel meer loslaat. De jury van Cannes toonde extra waardering door Daniels trouwe viervoeter te bekronen met de Palme Dog (Gouden Palm voor beste prestatie van een hond).
