Regie: Daniel Benmayor| Scenario: Ivan Ledesma, Daniel Benmayor | Cast: Carlos Scholz (Ian), Lela Loren (Adriana), María Pedraza (Esther), e.a. | Speelduur: 112 minuten | Jaar: 2023

Regisseurs Christopher Nolan en Gareth Edwards (Godzilla, Rogue One) staan er om bekend dat ze films maken die emotioneel niet bepaald raken, maar desalniettemin goed zijn omdat ze een apart onderwerp op briljante wijze in beeld brengen. Een filmmaker moet dus een enorm visueel talent hebben om weg te komen met een verhaal dat niet raakt. Daniel Benmayor, regisseur van Awareness, is dat helaas niet.

Ian heeft de speciale kracht dat hij mensen illusies kan laten zien. Hij maakt daar gebruik van door bijvoorbeeld samen met zijn alleenstaande vader ongestraft winkeldiefstal te plegen. Op een dag laat hij een steek vallen, en trekt zo de aandacht van een geheime organisatie die al jaren op zoek is naar hem. Ian wordt meegenomen en ingelicht over een andere persoon die ook dezelfde gave heeft, en wordt gevraagd om te helpen hem op te sporen. Maar Ian weet niet zo goed wie hij nou echt kan vertrouwen.

Fans van Star Wars zullen de quote 'These are not the droids you're looking for' binnen enkele minuten al horen in hun hoofd bij het zien van Ians superkracht. Het is niet bepaald een originele gave. Jedi's hadden die dus al lang, lang geleden. Het is een voorbode voor de rest van de film: niets is verrassend, alles is al eens eerder gedaan.

Op zich mag dat als het op uitmuntende wijze in beeld is gebracht, of hier en daar onverwacht een vleugje originaliteit vertoond. Awareness bezit geen van beiden. Af en toe wordt er een poging gedaan, maar dat pakt niet best uit. Op bepaalde momenten wanneer Ian zijn kracht gebruikt centreert de camera zich op zijn hoofd, waardoor alles beweegt behalve dat; het is niet cool, het doet eerder denken aan wanneer iemand een kip oppakt.

Of dat sciencefiction-geluidje dat gepaard gaat bij elke keer dat Ian zijn hoofd knikt bij het gebruik van zijn gave. Het moet stoer zijn, maar is vooral knullig. Er is in ieder geval geen gebrek aan actiescènes. De film dendert van begin tot eind door, van gevecht naar achtervolging naar confrontatie op herhaling. Met als gevolg dat zelfs de emotionele potentie van het verhaal verloren gaat.

Want de ingrediënten zijn er. Ian is opgegroeid zonder moeder en heeft nu eindelijk een kans om iets over haar te weten te komen. Hij leert ook iets over zijn vader en diens opofferingen om hem een fijn leven te bieden. Maar als er nooit even wordt stilgestaan bij deze zaken, als er nooit wat zaadjes worden geplant die later geoogst kunnen worden, wordt dat nooit interessant.

En dat heeft weer als gevolg dat de aanhoudende actie maar niet spannend wil worden. Veel herhaling draagt daar onder andere aan bij. Zoals wanneer Ian zijn kracht gebruikt: keer op keer zoomt de camera op zijn ogen in, met wijder-wordende pupillen om aan te geven dat hij ze weer activeert. Na de derde keer is daar al geen behoefte meer aan. Ook de gevechtschoreografie is te simpel om keer op keer naar te kijken.

Een opvallende zwakte is dat de film veel informatie verbaal overbrengt in plaats van toont. Zo krijgt Ian telkens in lange monologen uitleg die hem wijzer moet maken. Dodelijk saai. En dan is het ook nog eens in het rappe Spaans, dus de ondertiteling moet goed in de gaten worden gehouden om het te kunnen volgen.

De eerdere vergelijking met Star Wars houdt daar niet op. De soldaten van de organisatie lijken last te hebben van wat men 'Storm Trooper-syndroom' noemt, namelijk dat ze er op los schieten maar niks raken. Er zijn op een gegeven moment een stuk of vijfentwintig mitrailleurs op Ian gericht in een afgesloten ruimte, maar elke kogel wordt ontweken.

Awareness heeft ambities voorbij deze film. Er wordt een grotere wereld geïnsinueerd, en het einde van de film doet daar een stap naartoe middels een hint naar een vervolg. Dit eerste deel is maar in een ding opvallend, en dat is dat het er in slaagt om in elk aspect krap middelmatig te zijn.

Awareness is te zien bij Prime Video.