Regie: Nailah Jefferson | Speelduur: 93 minuten | Jaar: 2023

Peggy Ann Freeman, de middelste van drie dochters in een arbeidersgezin uit Detroit, bedenkt op een dag dat ze voortaan door het leven zal gaan als Donyale Luna. Peggy is een buitenbeentje: een lange, tengere vrouw die niemand in Detroit als mooi beschouwt. Maar Donyale Luna is een ster. Ze verhuist naar New York om een carrière in de modellenwereld na te streven. Daar slaagt ze zodanig in dat nu nog vaak naar haar wordt verwezen als het eerste Afro-Amerikaanse supermodel.

Regisseur Nailah Jefferson probeert met hulp van vrienden, familieleden en professionals uit de mode- en filmwereld een portret te maken van de ongrijpbare Luna. Donyale Luna: Supermodel schetst een beeld van een groter-dan-grootse persoonlijkheid, zoals verteld door haar naasten en voormalige collega's. De sceptische kijker zal vaststellen dat dit beeld waarschijnlijk sterk geromantiseerd is, maar ergens geeft dat het verhaal juist meer kracht. Hoe mooi is het dat een vrouw die bij het grote publiek enigszins in de vergetelheid is geraakt, door degenen die ze liefhad nog steeds wordt herinnerd als de meest bijzondere vrouw die ooit heeft geleefd?

Er is tevens aandacht voor de tegenslagen waar Luna in haar modellencarrière als Afro-Amerikaanse vrouw mee te maken kreeg. Zelf was ze niet zo bezig met racisme in het wereldje en beweerde vaak dat ze zelf graag wit had willen zijn, maar dat God het haar niet had gegund. Vandaag de dag zou deze uitspraak haar niet in dank worden afgenomen, maar destijds was haar activiteit in de overweldigend witte modellenwereld een vorm van activisme an sich. Hoewel de documentaire een poging doet kritisch te zijn, raakt dit onderwerp een beetje ondergesneeuwd.

Zoals kan worden verwacht van een verhaal over een supermodel, is Donyale Luna: Supermodel een visueel aantrekkelijke documentaire. De archiefbeelden van Luna, veelal in zwart-wit en sepiatonen, en de nieuw geschoten beelden van haar dochter en man die herinneringen ophalen in hun oude huis in een schilderachtig Italië zorgen voor een artistiek tintje. Ook de portretshots van geïnterviewden zijn met zorg gefilmd, met kleurrijke en levendige achtergronden. Deze kundig samengestelde beelden doen denken aan de modebladen waarin Luna op het hoogtepunt van haar carrière te zien was.

Donyale Luna: Supermodel is boeiend, zowel visueel als inhoudelijk. Het is een welkome afwijking van alle zwaarbeladen documentaires over maatschappelijke thema's die in groten getale op de verscheidene streamingdiensten verschijnen. Wellicht niet geschikt voor een avond relaxt filmkijken, maar wie geïnteresseerd is in bijzondere historische persoonlijkheden zal zich hier geen buil aan vallen.

Donyale Luna: Supermodel is te zien bij HBO Max.