Regie: Fares Fares| Scenario: Fares Fares, Peter Smirnakos | Cast: Alexej Manvelov (Artan), Alma Pöysti (Louise), Fares Fares (Lukas), e.a. | Speelduur: 94 minuten | Jaar: 2023

In de Zweedse film En Dag och en Halv gijzelt Artan zijn ex-vrouw Louise in een wanhopige poging om zijn rol in het leven van zijn dochtertje te heroveren. Politieagent Lukas rijdt het duo, onder dwang van Artans alomtegenwoordige pistool, het hele land door. Gedurende de film wordt langzamerhand duidelijk wat Artans motivaties zijn en verslechtert de situatie steeds meer. Zo op het eerste gezicht klinkt dit als een van de ontelbare dertien-in-een-dozijn-thrillers die Netflix te bieden heeft, maar niets blijkt minder waar.

Alle personages zijn zeer complex, hoewel ze dat in eerste instantie niet lijken te zijn. In de eerste akte, waarin de film het meest op een doorsnee thriller lijkt, zijn de personages nog niet uitgediept. Dit is omdat de focus ligt op het opbouwen van de spanning en de logistiek van de gijzeling. Gijzelnemer Artan is bijvoorbeeld wanhopig en onredelijk en de gijzelaar is een paniekerige vrouw in nood. Toch wordt al in het eerste gesprek tussen Artan en zijn vrouw geïnsinueerd dat Louise minder onschuldig is dan ze lijkt.

Naarmate de film vordert, krijgen de personages steeds meer diepte. Dit komt vooral doordat langzamerhand duidelijk wordt wat er voorafgaand aan de gijzeling precies is gebeurd. Deze informatie wordt verteld door middel van dialogen die nooit geforceerd voelen. Zo worden conversaties bijvoorbeeld vaak onderbroken door praktische zaken, zoals het feit dat de auto geen benzine meer heeft of de mededeling dat er contact is gelegd met de veerbootmaatschappij. Door deze onderbrekingen blijft de informatiedump, en daarmee de film, interessant.

Aan het einde van de tweede akte komt het gezelschap aan bij de ouders van Louise, die haar dochtertje onder hun hoede hebben. In de garage van Louis' ouderlijk huis vinden de twee climaxen plaats waar de hele film lang naartoe is gewerkt: het laatste puzzelstukje van Louises karakter (en daarmee het conflict tussen haar en Artan) in de ruzie die ze met haar ouders heeft, evenals een fysiek conflict tussen de vader van Louise en politieagent Lukas.

Als de drie en het dochtertje na de escalatie in de garage uiteindelijk weer in de auto wegrijden, is het alsof er een gewicht van de film is gegleden. De dubbele climax lost niet meteen alles op, maar vanaf dat moment is de spanning van de eerste helft van de film wel verdwenen. Hierdoor zijn de laatste twintig minuten aanmerkelijk minder spannend. Zonder de spanning van de gijzeling vloeien de scènes namelijk wat minder lekker in elkaar over en dat maakt het einde traag en oninteressant, ondanks dat de scènes op zichzelf sterk zijn.

Artan en Louise worden gedurende de film steeds duidelijker geportretteerd als twee exen in een moeilijke situatie. Dit is in sterk contrast met de rol van gijzelnemer en gijzelaar die de twee ook vervullen. De gedachte hierachter is leuk, aangezien de twee nu zowel in een thriller als in een drama passen en het genre van de film dus dubbelzinnig is. Hierdoor is het einde niet alleen traag, maar is het ook verwarrend waar het heen gaat, aangezien de verwachtingen vaak worden gekleurd door het genre van de film.

En Dag och en Halv is te zien bij Netflix.