Regie: Stuart McDonald | Scenario: Josann McGibbon| Cast: Laura Marano (Cami), Scott Michael Foster (Paul), Megan Smart (Amalia), Avan Jogia (Rex), Jordi Webber (Jack), e.a. | Speelduur: 77 minuten | Jaar: 2023

Een cliché waar iedereen om kan lachen is besluiteloosheid tijdens winkelen. Die handtas in de eerste winkel trok direct alle aandacht en voelde goed, maar toch nog de hele winkelstraat afgaan voor een betere keuze om uiteindelijk weer bij die eerste uit te komen. Prima toch? Kan geen kwaad om opties te kennen en ze af te wegen. Tenminste, bij iets als een handtas. De makers van Choose Love vinden dat je ook zo met mensen om mag gaan.

Cami is een geluidstechnicus in Los Angeles en is nagenoeg tevreden met haar leven. Voor dat ene beetje dat ze mist, maar niet kan plaatsen, roept ze de hulp in van een tarotlezeres. Die vertelt haar dat ze vooruitgang mist: eindelijk trouwen met haar partner, kinderen krijgen, klimmen op de carrièreladder. Maar ze zegt ook dat de lijn van haar liefdesleven zich binnenkort gaat opsplitsen. En de kijker heeft daar iets over te zeggen.

Want Choose Love is een interactieve film. Net zoals Black Mirror: Bandersnatch. Maar waar daarbij de kijker meer morele keuzes moest maken, zijn de vragen in deze luchtige romantische film meer emotioneel. En soms redelijk onzinnig. Zo beslist de kijker of Cami fel of kalm moet reageren, als haar baas een verzoek afwijst. Who cares?

De lol is er bij voorbaat al van af doordat Cami al een relatie heeft. En dan ook nog met een man waar ze blij mee is, waarmee ze op een lijn zit en die het prima voor elkaar heeft. Dus om vervolgens twee andere mannen te introduceren en gaan vragen of ze haar huidige lieverd misschien niet beter kan dumpen voor een van deze twee coole gozers, is een onbegrijpelijke keuze.

Het zijn ook twee mannen die er in ieder geval uitzien als enorm foute gasten. Maar de ene wordt afgeschilderd als feilloze held die zich inzet voor mensen in nood (en hij is haar jeugdliefde waar ze nog steeds iets voor koestert) en de ander is een beroemde muzikale artiest die haar de mogelijkheid geeft om haar droom te vervullen: zangeres worden.

Leuk, maar ze had naar eigen zeggen toch al een gezellige en gezonde relatie? Waarom willen de makers zo graag dat we Cami aansporen om te liegen en vreemd te gaan? Het is niet alsof haar vriend heeft aangegeven nooit te willen trouwen. Sterker nog: via haar zus leert ze dat die zelfs al in de startblokken staat om haar ten huwelijk te vragen.

Voor een film die slechts iets meer dan een uur duurt wordt er ook veel tijd verkwist in sommige scènes. Wanneer Cami wat achtergrondzang doet voor de artiest nemen ze er de tijd voor. Het moet een charmante interactie voorstellen om te laten zien dat de twee chemie hebben, maar dat had ook gekund zonder steeds het liedje terug te spoelen en hetzelfde weer opnieuw zingen. Of het moment in de escape room waar de kijker even een onderdeel is van het raadsel oplossen.

Hoog kan het budget niet zijn geweest. Het oogt goedkoop, er is geen enkel bekend gezicht en zelfs de scenarioschrijfster is van een huismerkkaliber. Behalve de foute opzet van het plot en de slappe keuzes voor de kijker is er weinig 'rom' en nog minder 'kom'. De enige geslaagde grap is wanneer een bijfiguur een vraag beantwoord die aan de kijker werd gesteld. Maar die grap zat al in het tweede seizoen van Fleabag, dus origineel is hij niet.

Het concept van een interactieve film blijft toch wel iets hebben. Choose Love biedt overigens steeds de mogelijkheid om op elk moment terug te gaan en toch de andere optie te kiezen. In Bandersnatch belandde de kijker die moralistisch verantwoorde keuzes maakte gewoon keer op keer in het gesticht en werd teruggestuurd naar het begin.

Maar dit is simpelweg geen geslaagde uitvoering van het concept. Als Cami single was geweest was had het veel potentie kunnen hebben. Nu is het gewoon iemand aansporen om een deugende vent te dumpen voor een ander. Niet elke kijker zal daar van gediend zijn.

Choose Love is te zien bij Netflix.