De eerste Equalizer-film heeft veel kritiek moeten doorstaan vanwege het excessieve geweld, wat sterk afwijkt van de tv-klassieker. Desondanks was de film een hit, wat Training Day-regisseur Antoine Fuqua in staat stelde twee vervolgfilms te maken. Dat brengt ons bij het laatste hoofdstuk in de Equalizer-trilogie, dat een heel andere benadering heeft tot het verhaal.
Om onbekende reden bevindt Robert McCall zich op Sicilië, waar hij een huis vol met maffialeden heeft afgemaakt. Nadat hij de hoge pief van de organisatie heeft omgebracht wordt hij in de rug geschoten door een kind. Hij probeert weg te komen maar zakt in elkaar achter het stuur, waar hij door Gio wordt gevonden die hem naar een lokale dokter brengt.
Terwijl hij herstelt van zijn bijna-dodelijke wond maakt hij kennis met de bewoners van het pittoreske dorpje, waar hij al snel een sterke band mee krijgt. Omdat hij gewond is, moet hij gedwongen toekijken hoe het dorpje wordt uitgebuit door de maffia. Hoewel Robert in elke Equalizer-film pas tot geweld overgaat als hij ziet dat er geen andere manier is om het probleem op te lossen, lijkt zijn passieve houding ditmaal toch anders.
De openingssequentie laat zien dat hij een begaafd vechter is, maar ook dat hij kwetsbaar is. Ondanks zijn fenomenale vechtkunsten is Robert nog steeds een mens van vlees en bloed. Dat is maar goed ook, want als niet duidelijk is dat de held kwetsbaar is, lijkt hij op een onaantastbare god. De passieve rol waar Robert zich door zijn tijdelijke handicap in bevindt maakt het onrecht van de maffia des te pijnlijker.
Mede hierdoor weet Denzel Washington wederom twee kanten van Robert McCall naar voren te brengen. Op het eerste gezicht is hij een sympathieke, simpele en betrouwbare man. Maar hij kan elk moment veranderen in een koelbloedige moordmachine. De plotse overgangen die Washington tussen deze twee kanten van Robert laat zien zijn zowel huiveringwekkend als bevredigend.
Gaandeweg wordt het drama in dit derde deel flink opgevoerd. De actie moet daar ruimte voor inleveren, wat fans van deze filmreeks wellicht zal teleurstellen. Het is echter geen drama om de speelduur op te rekken, aangezien er veel karakterontwikkeling uit ontstaat. Helaas blijft het centrale conflict van de film onvoldoende belicht.
Alles wijst erop dat Robert intern lijdt omdat hij door zijn verwondingen niks kan doen aan de maffia. Daarom schakelt hij ook de CIA in om de maffia dwars te zitten, maar van die interne kwelling is te weinig te merken. Je ziet wel dat Robert groeit als persoon, maar je voelt het niet. Het maakt de weinig spectaculaire climax nog minder bevredigend dan hij al is.
De film gaat er te veel vanuit dat de kijker weet wat de personages, en vooral Robert, voelen en denken. De sfeervolle setting kan dat niet compenseren. The Equalizer 3 hoeft niet veel emotionele diepgang te hebben, maar de film gaat daar wel voor. De kennis over de personages is er, maar de bijbehorende gevoelens ontbreken.
De film heeft goede intenties, maar soms is het beter om vast te houden aan wat werkt. Wanneer Robert flink aan het 'equalizen slaat, is de film vermakelijk; vooral wanneer Robert zeer specifieke lichaamsdelen en zenuwen aanvalt. Het is alleen te weinig en wat ervoor in de plaats komt, is niet genoeg. The Equalizer 3 bevestigt het cliché dat de derde film van een trilogie vaak de slechtste is.
