In tien seizoenen van de serie Smallville kwam tiener Clark Kent in bijna elke aflevering in levensgevaar. Was dat spannend? Nee, want iedereen wist dat hij volwassen en Superman zou worden. Dat is het probleem met prequels: het einde is al bekend. The Last Voyage of the Demeter mag zelfs een "between-quel" genoemd worden, want het is een hoofdstuk ergens in het boek over Dracula. Ook hier is er nooit enige twijfel over hoe dit af zal lopen, en dat zit de spanning volledig in de weg.
Het schip Demeter heeft de opdracht gekregen om met bloedspoed een paar grote kisten te varen naar Londen, een reis die minimaal een week zal duren. De opdrachtgever is onbekend, maar er is beloofd dat ze een dikke bonus krijgen als de levering sneller aankomt dan normaal. Dat is dan ook de reden waarom de bemanning van de kapitein eist dat ze door blijven varen, zelfs wanneer er vreemde dingen gebeuren aan boord.
In de literaire horrorklassieker van Bram Stoker zit een klein stukje over hoe iemand als graaf Dracula, die niet tegen daglicht kan en leeft van bloed, zichzelf heeft kunnen verplaatsen van Transsylvanië naar Engeland: per boot - en tegen de tijd dat het schip aankomt is er geen bemanning meer te bekennen. The Last Voyage of the Demeter biedt dus geen mysterie, en het einde staat al vast.
Een bizarre wending is niet mogelijk, want het moet aansluiten op de rest van het verhaal over de beroemdste bloedzuiger. Bijvoorbeeld dat hij toch gedood wordt, en het wezen dat van boord komt een geïnfecteerd bemanningslid blijkt te zijn. Nee, dat kan niet; Dracula is nog steeds zichzelf in Londen, geen bedrieger die zich voordoet als hem. Het lot staat vast, en dat is het perfecte ingrediënt om iets saai mee te maken
Voor het scenario zijn er twee belangrijke personages verzonnen die het bronmateriaal niet in de weg zitten. De hoofdpersoon is Clemens, een zwarte man die is afgestudeerd van de universiteit van Cambridge - iets dat historisch niet inaccuraat is - maar geen werk kan krijgen vanwege zijn huidskleur. De acteur die hem speelt, Corey Hawkins, doet het niet verkeerd, maar lijkt maar één gezichtsuitdrukking te hebben.
Het ander is Anna, een meisje dat in een van de kisten bleek te zitten en allerlei vreemd uitziende wonden heeft op haar lichaam. Men wil haar overboord gooien, maar Clemens heelt haar en wordt haar beschermer. Het duurt lang voordat Anna kan communiceren, en zodra dat lukt kan ze in theorie alle kaarten op tafel gooien over dat ze een vampier aan boord hebben. Maar dat doet ze natuurlijk niet, dat is niet volgens de regels van horrorfilms.
Waar The Last Voyage of the Demeter het vooral van moet hebben is de cinematografie. Het verhaal kan onmogelijk verrassen, bijna de hele film speelt zich af op een schip waarvan zowel de reis als de bestemming al vast staat. Dus breng dat vaartuig dan op z'n minst goed in beeld, moeten cameramannen Roman Osin en Tom Stern hebben gedacht. De set is mooi ontworpen en gebouwd, de camera waardeert dat door het prachtig vast te leggen. De positionering, het licht en de schaduw - beter dan dit zou eigenlijk niet kunnen.
Waren de scenaristen maar zo zorgvuldig te werk gegaan. Neem bijvoorbeeld Dracula: het is al bekend dat hij het monster aan boord zal zijn, dus het minste wat ze hadden kunnen doen is hem niet te gauw in laten zien. Maar nee, de eerste nacht dat hij uit zijn krat kruipt, zien we hem al in vol ornaat. Of de horror in het algemeen: het is nooit echt eng, eerder de milde spanning van een braaf schrikmoment afwachten.
Het had ook allemaal iets korter gemogen. De film duurt bijna twee uur. De bedoeling van de makers is zeker duidelijk, hoe zij langzaam de spanning willen opvoeren. Maar waar naartoe? Een einde dat bij voorbaat al bekend is. En daarbij wordt het hierdoor nog eens benadrukt dat dit schip ondanks de dagelijkse ellende doodleuk blijft doorvaren in plaats van even aan te meren bij een haven voor hulp.
Leuk idee om het eens uitsluitend te hebben over Dracula's zeereis. Maar de manier waarop het vertelt wordt is verhaaltechnisch incorrect, en daar gaat het in de kern al mis. De redding ligt hem in de fotografie en het acteerwerk dat niet verkeerd is. Het uiterlijk van Dracula is ietwat saai omdat hij weinig verandert, maar wat er is te zien, is wel een stoer staaltje make-up.
