Zeven jaar na het brute en schokkende The Paradise Suite keert Joost van Ginkel terug met een ogenschijnlijk minder heftige film. Niet heel vreemd, want zwaarder dan mensensmokkel, verkrachting, uitbuiting en andere gruwelijkheden wordt het niet zo snel. Toch lijdt Bo niet onder deze eenvoudigere en minder brute benadering. En het noodlot slaat nog steeds heftig toe.
Vanaf het begin wordt Bo als een sterk, maar ook gebroken en gevoelig meisje neergezet. In korte tijd zien we zowel een vriendelijke en gevoelige als een agressieve kant van haar. Haar impulsieve karakter komt mooi naar voren als ze tegenover de directe en ingetogen Levan zit, de beste vriend van haar overleden vader. Nadat ze hem tegenkomt bij het graf van haar vader in Georgië gaat ze een intieme maar discutabele relatie met hem aan.
Deze dynamiek werkt vooral door de waanzinnige rollen van Gaite Jansen en Rati Tsiteladze. De twee hebben een perfecte chemie en voegen uitzonderlijk veel toe aan hun personages. De nuances in hun rollen komen prachtig naar voren; hun pijnlijke verleden is in elke scène merkbaar. Daarom is het jammer dat het script maar weinig inzicht geeft in de achtergrond van de personages, wat de twee acteurs er alsnog van lijkt te weerhouden het beste uit zichzelf te halen.
Toch drijft de band van de twee fascinerende personages de film voort. In de melancholische trompetmuziek die de scènes begeleidt, galmen de bitterzoete herinneringen van Bo's vader goed na. Hoewel hij een belangrijk persoon is geweest in hun leven, laat de manier waarop hij uit Bo's en Levans leven is vertrokken een bittere nasmaak achter. Alle onopgeloste spanningen zijn met hem meegegaan, wat zijn overlijden extra onbevredigend maakt.
De flashbacks naar Bo's vader komen soms erg vaak terug. Uiteindelijk leiden ze naar een noodlottig einde dat de hele film in een nieuw licht plaatst. Bepaalde nuances binnen de dynamiek tussen Levan en Bo krijgen een compleet andere lading. Vooral de op het eerste gezicht problematische fetisjering van jonge vrouwen met een vadercomplex moet volledig worden herzien. Maar ook zonder die twist is Bo een sterk liefdesdrama.
