Moederziel alleen dwaalt Joseph Chambers met zijn jachtgeweer door de bossen. Zijn missie is onduidelijk, en toch heeft hij zijn vrouw en kinderen vastberaden achtergelaten. Wat gaat er om in het hoofd van deze koppige familieman? Deze gespannen karakterstudie, die geleidelijk uitgroeit tot moraalvertelling, overtuigt nog het meest in de paranoïde openingsfase.
De nerveuze trektocht van Joseph oogt extra surrealistisch omdat het drama niet in de bossen begint. Wacht toch een weekje tot je ervaren vriend mee kan, smeekt zijn partner Tess (Jordana Brewster, éven vrijaf van de Fast & Furious-films) hem nog, maar het mag allemaal niet baten.
Als Joseph zijn hut verlaat, vertrekt hij uit een veilige, liefdevolle omgeving, en niemand weet precies waarom. Wil hij het einde der tijden afwenden, zichzelf als man bewijzen? Eenmaal in de bossen spiegelt het ijzingwekkende geluidsontwerp zijn labiele gemoedstoestand. Op den duur lijkt het zelfs alsof de natuur tegen hem begint te praten.
Na The Killing of Two Lovers (in coronatijd uitgebracht via Picl) is The Integrity of Joseph Chambers de tweede film van Robert Machoian die in Nederland wordt vertoond. Beide karakterstudies zijn door de benauwende regie en het intense acteren evengoed psychologische thrillers. Clayne Crawford, bekend van het geprezen gevangenisdrama Rectify (vier seizoenen), speelt met Joseph Chambers opnieuw een man die mentaal op barsten staat.
The Integrity of Joseph Chambers is een moraalvertelling, en dus zou je de titel tussen kritische aanhalingstekens kunnen plaatsen. Josephs ontsporende gedrag zal vroeg of laat tot een tragedie leiden, zoveel wordt al eerder duidelijk, maar het is alsnog jammer dat de bewuste plotwending zich halverwege de film opzichtig aankondigt.
Terwijl Josephs 'jacht' steeds meer gaat lijken op een vlucht, rijst de vraag onder welke omstandigheden iemand zelf verantwoordelijk gesteld kan worden voor zijn gedrag. Machoians hints naar een bredere maatschappelijke crisis zijn subtiel, maar moeilijk te negeren. Bezien in dat licht duidt The Integrity of Joseph Chambers een toestand waarin alfa-Amerikanen door de bomen van het (ergens nog altijd actuele) tijdperk Trump het bos niet meer kunnen zien.
De keuze voor een dergelijke moraalvertelling is prikkelend, maar niet zonder risico. Als een regisseur te kortzichtig over zijn personage oordeelt, hoeft het publiek er namelijk niet meer aan te pas te komen. Josephs getroebleerde gemoedstoestand wordt dan met terugwerkende kracht gereduceerd tot een persoonlijk probleem, zonder dat we ons nog hoeven af te vragen wat er breder speelt. Gelukkig bewaart Machoian hierin de balans, en slaat hij na een matig middenstuk terug met een onderhoudende slotakte. Zijn mens- en maatschappijkritische houding is uiteindelijk vooral een aanmoediging om zélf op de integriteit van Joseph Chambers te reflecteren.
