Regie: Ernie Barbarash | Scenario: Chris Sivertson | Cast: Kat Graham (Claire Valens), Merritt Patterson (Eva Crane), Sebastian Roché (Scott Crane), Cardi Wong (Ario Leonard), Roger Cross (inspecteur Parker), Aren Bucholz (Lane), e.a. | Speelduur: 100 minuten | Jaar: 2022

Het is best een kunst om een intelligente en onderhoudende thriller af te leveren, die niet drijft op voorspelbaarheden en toevalligheden. Alles valt en staat met degelijk uitgewerkte personages, maar vooral ook met een schrijver en regisseur die hun publiek serieus nemen. Als blijkt dat elk element waar net iets te nadrukkelijk de nadruk op wordt gelegd een doorzichtige functie heeft, dan voel je je als kijker al snel bekocht.

Dat is dan ook precies het gevoel opduikt bij de intens middelmatige thriller Heatwave, die draait om een stiekeme verhouding tussen de ambitieuze met pyromane trekjes omgeven Claire en de tweede veel jongere vrouw van haar baas. De twee vrouwen ontmoeten elkaar bij toeval als Claire tijdens een hittegolf verkoeling zoekt in het zwembad van een sjiek appartementencomplex, waar een vriend van haar achter de receptie zit.

Daar ontmoet ze Eve, die in Eva-kostuum haar baantjes zwemt en zo Claire probeert te verleiden. De twee treffen elkaar vaker bij toeval en beginnen een hartstochtelijke affaire. Claire probeert ondertussen op het zakelijke vlak de aandacht van haar werkgever te vangen, een mediagenieke projectontwikkelaar. Het lukt haar om zich steeds hogerop te werken in het bedrijf.

Daarop volgt een zielloze invuloefening, waarbij alle gepresenteerde shots en plotelementen keurig op hun beurt wachten om van stal gehaald te worden. Om zaken in een nieuw daglicht te plaatsen, om een plottwist te faciliteren, maar dikwijls ook om de boel interessanter te maken dan ze feitelijk is. Zo heeft Claire het quasi-filosofische mantra dat liefde velen malen dodelijker is dan een vlammetje. Het was verstandiger geweest als scenarist Chris Sivertson de inkt in zijn pen had gespendeerd aan het geloofwaardig uitwerken van met name zijn hoofdpersoon.

Niet dat hij hier geen pogingen toe onderneemt, maar die draaien vooral om Claires verleden, waarin ze brandstichtte en een slachtoffer maakte. Dit om de dood van haar gezinsleden te vergelden die ook weer door een brand het leven lieten, door toedoen van een nalatige huisbaas. Daarna heeft ze het erg moeilijk gehad in de weg naar succes. Heus sneu allemaal, ware het niet dat ook deze problematiek enkel dient om later uit de hoge hoed te toveren en niet om het personage van Claire meer diepgang te geven.

Heatwave, dat een erotische thriller heet te zijn maar waarmee vergeleken een avondje klaverjassen bloedgeil is, heeft ernstig te kampen met de invulling volgens formule, eendimensionale personages, op momenten zeer belabberde nasynchronisatie en vooral een gênant pretentieus plot. Dat vaker dan niet volledig te voorspellen valt. In de slotakte wordt het helemaal een janboel, want werkelijk alles wordt voorgekauwd en uitgelegd. De kijker wordt volledig onderschat.

Heatwave is te zien bij Netflix.