Regie: L. Gustavo Cooper | Scenario: Jacob D. Wehrman | Cast: Henry Thomas (Robert Mitchell), Olivia Taylor Dudley (Carrie Mitchell), Bradley Stryker (Sterling), C. Ernst Hath (Dooley), Jennifer Robertson (Deputy Jordan Pacer), Joe Costa (Sheriff Higgon), e.a. | Speelduur: 90 minuten | Jaar: 2022

Kent u Henry Thomas nog, het superschattige kindsterretje uit E.T.? Hij leek toen al het hoogtepunt van zijn carrière te hebben beleefd. Niet dat hij stil heeft gezeten, volgens IMDb verscheen Thomas in zevenenzeventig series en (televisie)films, maar echt succesvol is hij ook niet meer geweest. Met Crawlspace, een flauwe thriller op Netflix, komt hij weer prominent in beeld. Op de filmposter is zijn naam duidelijk boven de titel gepositioneerd. En hij speelt de hoofdrol. Een poging tot een comeback?

Hij speelt Robert Mitchell, een loodgieter die kampt met financiële problemen. Kennelijk is hij zo'n vreselijke goeierd dat hij niet eens durft om klanten om geld te vragen. Vrouwlief Carrie zucht dat haar kerel eens voor zichzelf op moet komen. Dat moment zou wel eens sneller kunnen komen dan gedacht. Robert moet aan de slag bij een goeie vriend. Hij is net onder de kruipruimte van het huis gedoken als hij te maken krijgt met Sterling en Dooley, twee criminelen die speuren naar "hun" geld. Helaas ligt de buit in de kruipruimte. En heeft Robert het geld ontdekt.

Crawlspace is vooral bezig met het vertellen van een lauw, afgeraffeld verhaal dat veel vaker en beter is verteld. Robert is een doodsaai personage met nauwelijks persoonlijkheid. Het spel van de cast is ofwel duf en slaapverwekkend, ofwel zo over de top dat het grappig wordt. Of het ook grappig moet zijn, is een andere vraag.

Bovendien is de premisse niet zo goed uitgedacht. Waarom verspilt het olijke duo Sterling en Dooley hun tijd met snuiven en zuipen als zij bijvoorbeeld de vloer open kunnen breken? Op die manier kan Robert - en dus het geld - ook worden bereikt? En dat presenteert zichzelf nog vol trots als professionals. De zogenaamd verrassende plotwending op het einde slaat als een tang op een varken. Het toont aan dat scenarist Jacob D. Wehrman weinig energie in dit prul heeft gestoken. Hoogst vermoedelijk was het snel geschreven om een zakcentje te verdienen.

De marketing suggereert dat Robert anderhalf uur lang in zijn muffe schuilplek blijft en de criminelen er alles aan doen om hem het geld afhandig te maken. Een kat-en-muisspel dat steeds creatiever en gewelddadiger wordt. Veel bloed, geschreeuw, en lelijke wonden. Helaas is Crawlspace een generieke thriller die zijn beroerde kwaliteit niet eens verbergt.

Als dit inderdaad carrièreopleving voor Thomas moest zijn, dan is het een pijnlijk slechte keuze geweest. De rol van loodgieter die voor zichzelf op moeten komen geeft hem geen enkele kans om memorabel spel neer te zetten. Thomas schijnt eens te hebben gezegd dat Hollywood verdienmodellen boven de vertelkunst plaatst. Films komen van de fabrieksband af rollen. Crawlspace is zo'n product. Een bizar slecht product.

Crawlspace is te zien bij Netflix.