Regie: Numa Perrier | Scenario: Tia Williams, Leigh Davenport | Cast: Gabrielle Union (Jenna), Keith Powers (Eric), Gina Torres (Darcy), Aisha Hinds (Billie), La La Anthony (Elodie), D.B. Woodside (Brian), e.a. | Speelduur: 99 minuten | Jaar: 2023

Nog steeds is Netflix de plek waar romantische komedies uit allerlei landen van harte welkom zijn, terwijl in de bioscoop vooral Nederlandse varianten te zien zijn. Ze houden zich nog steeds allemaal braaf aan de standaard opzet, inclusief die stok in het wiel waar het mis gaat en er nog een half uurtje overblijft om het opgelost te krijgen. The Perfect Find komt met een erg flauwe manier die het stel dwingt om te overwegen weer bij elkaar te komen. Het verpest de gezellige sfeer die er tot dan toe was.

Na een vervelende en publieke relatiebreuk trekt moderedacteur Jenna in bij haar ouders. Als haar moeder dit beu is stuurt ze Jenna terug naar New York om haar leven weer op te starten. De enige bij wie ze kan aankloppen, is de vrouw voor wie haar ex haar destijds dumpte, Darcy. Maar haar tijdschrift loopt niet zo best, en Jenna garandeert verbetering. Ze wordt gekoppeld aan Darcy's zoon, en waar de twee elkaar in de eerste instantie niet kunnen luchten blijken ze uiteindelijk een succesformule te zijn - ook romantisch, en daar mag Darcy niet achter komen.

De start gaat snel, maar de stand van zaken is helder: Jenna's ex wilde nooit trouwen om een vermoeiende echtscheiding te voorkomen, blijkbaar is ze beroemd omdat haar breuk in alle roddelbladen stond en ze is er flink doorheen omdat ze niet meer op zichzelf woont en geen moeite doet om werk te vinden. Niet verkeerd als een scenario het voor elkaar krijgt om in zo min mogelijk tijd veel informatie over te brengen.

Maar al gauw gaat het iets te snel. Opeens staat Jenna al haar appartement in New York te verven terwijl de verhuizers haar inboedel binnen dragen. Geen idee welke wijk, maar de woning is groot genoeg om te zien dat dit duur is. Dus, ze is nog steenrijk? Vervolgens staat ze bij Darcy voor een sollicitatie. Dus, elk ander tijdschrift heeft haar geweigerd?

Rond die tijd introduceert de film ook de mode. Jenna zelf loopt er meestal tijdloos stijlvol bij, maar sommige andere personages zijn meer van de extreme jaren zeventig retro-look. Ontzettend leuk om te zien, en het geeft de film letterlijk een explosie aan kleur. Alleen is dat in de tweede helft van The Perfect Find ineens verdwenen.

Zodra Jenna eenmaal aan het werk is en het verplichte plot van botsen met de man met wie ze later zal aanpappen loopt, kijkt The Perfect Find lekker weg. Dat ze elkaar niet mogen voelt een beetje geforceerd, wanneer ze toegeven is er een geloofwaardige vonk. Keith Powers mag als de jonge minnaar qua acteren leunen op hoofdrolspeelster Gabrielle Union, die al bijna 100 rollen op haar naam heeft en weinig inspanning hoeft te tonen om de film te dragen.

De cast bestaat uit wel meer indrukwekkende namen, en ze stoppen allemaal zichtbaar meer moeite in hun rol dan nodig was geweest. rappig genoeg meerderen die een rol hadden in een serie van Joss Whedon: Gina Torres uit Firefly, D.B. Woodside uit Buffy, the Vampire Slayer en Aisha Hinds uit Dollhouse. Met name Torres maakt indruk als baas van het tijdschrift: ze is kleinzielig, dominant en intimiderend, een bezorgde moeder en vergevingsgezind - uiteenlopende karaktertrekken, maar ze maakt er een geloofwaardig geheel van.

Minder logisch is de manier waarop Jenna en haar jonge minnaar op den duur betrapt worden door zijn moeder - het is een romkom, dus vrij voorspelbaar dat dit onvermijdelijk is. Het lijkt wel een moment uit een Nederlands script, het doet je afvragen of de personages met man en macht betrapt wilden worden.

Maar dan komt die wending die er voor zorgt dat het koppeltje uit elkaar gaat. Er moet iets komen waardoor er op z'n minst hoop is dat ze de draad weer oppikken. De oplossing die verzonnen wordt, zuigt alle vrolijkheid er uit. Veel te dramatisch, veel te dwingend. Het laatste half uur wordt daardoor nog een lange zit.

Ergens is het te begrijpen dat makers van dit soort films liever kiezen voor voorspelbare luchtigheid dan iets nieuws uitproberen, want dat verhoogt het risico op dat iets niet werkt. Op zich prijzenswaardig daarom dat de makers van The Perfect Find met iets op de proppen komen dat minder voor de hand ligt, maar het veroorzaakt dit ongewenst effect. De hakken komen net niet over de sloot door deze rare sprong in de laatste ronde.

The Perfect Find is te zien bij Netflix.