Regie: Luis Rojo, Nacho A. Villar | Scenario: Nacho A. Villar, Raúl Liarte, Luis Rojo | Speelduur: 81 minuten | Jaar: 2022

Op het raakvlak tussen documentaire en fictie spelen in La Mala Familia zes vrienden hun eigen verhaal na. Als een van hen (Andrés) verlof krijgt van de gevangenis, is dat de perfecte aanleiding om weer eens met alle mannen te barbecueën aan het meer. Tijdens die dag met iedereen werkt voor zes van hen een incident van acht jaar geleden nog door. Daarvoor moeten ze namelijk nog steeds smartengeld betalen aan het slachtoffer of anders een jaar de gevangenis in. Hun sociale positie is er echter niet naar dat ze gemakkelijk het maandelijkse bedrag kunnen ophoesten.

In hun debuutfilm schept het filmmakerscollectief BRBR (onder andere twee regisseurs en een cinematograaf) een veilige plek voor de vrienden om hun verleden te bespreken. In alle onderonsjes voelt de aanwezigheid van tegenwerkende instanties nooit ver weg. Het tekent alle besproken problemen over werk zoeken of op het rechte pad blijven. De sociale kritiek op een Spaanse samenleving waar men maar moeilijk een tweede kans krijgt, kruipt zo subtiel binnen. In de gesprekken komt de bemoedigende schouderklop even snel als haantjesgedrag met flessen sterk in de grotere groep.

BRBR portretteert de vriendschappen op een intieme manier. Ze staan dichtbij, soms letterlijk als de handcamera over een stel zonnebaders glijdt. Het verleden drijft boven dankzij de eclectische stijlkeuzes. Een veiligheidscamera in de rechtszaal, het plannen van de dag tijdens videobellen op verticale telefoonbeelden, en de vlotte cinematografie bij het meer zelf, geven in hun variatie een indruk waar de zes mannen vandaan komen.

Zo ongedwongen als de warme zomerdag knipt de film van moment naar moment. De informele stijl zet de mannen voorbij stereotypen neer. Daarmee levert de afwachtende houding waarmee BRBR observeert een studie van mannelijkheid, nu de vrienden zo vertrouwelijk met elkaar kunnen omgaan. Maar de losse vertelstructuur speelt La Mala Familia soms parten. De conflicten voelen af en toe te onuitgesproken. Als de grote groep uitgelaten zwemt of kiloknallers inkoopt voor de barbecue, komt dat slechts over als oude vrienden die weer eens iets leuks gaan doen.

Elk getoond moment blijkt een hoogtepunt, waardoor de aanwezigheid van de camera geen toeval meer lijkt. Daarom valt te betwijfelen in hoeverre La Mala Familia raakt aan een documentaire. Op het spannendste moment botviert een van de zes, als ze eindelijk alleen zitten, zijn frustraties op de rest. Die situatie voelt echter te opgezet aan, terwijl de camera blijft draaien en continue dezelfde punten weer bovenkomen in de discussie. Het observeren van BRBR stuurt ook weinig aan op een climax. Maar wanneer Andrés terugreist naar de gevangenis blijft toch het gevoel hangen samen met de vrienden het verleden te hebben herbeleeft.

La Mala Familia is te zien bij Netflix.