Toen vorig jaar de eerste beelden van The Little Mermaid werden gedeeld, kropen verontwaardigde fans achter hun toetsenbord om hun ongenoegen te uiten. De film werd zo bij voorbaat al stuk getikt. Want wat had sufkop Rob Marshall bedacht dan wel goedgekeurd? Ariël, de geliefde zeemeermin die ervan droomt om onder de mensen te zijn, is donker. Niet blank, zoals in de originele tekenfilm. Nee. Actrice Halle Bailey heeft namelijk een kleurtje. En omdat zij Ariël speelt, is de zeemeermin dus ook getint.
Dat kán toch niet! Wordt die bloedergelijke en hyperpolitiekcorrecte woke-agenda het publiek weer door de strot geperst! Om nog maar te zwijgen over de jeugdherinneringen die zo de nek om worden gedraaid.
Afgezien van het racismeluchtje dat aan dit soort opmerkingen hangt, bleven de toetsenbordridders ver weg van de belangrijkste vraag: is The Little Mermaid überhaupt een goede film? Het antwoord daarop is, verrassend genoeg, eigenlijk wel. Al duurt het even voor deze remake zijn toon gevonden heeft.
Voor de oningewijden, eerst nog even het verhaal. Ariël, een zeemeermin, is altijd al nieuwsgierig geweest naar de bovenwaterwereld. Hoewel haar vader, zee-koning Triton, het haar uitdrukkelijk verbiedt om zich met mensen te bemoeien, redt Ariël evengoed prins Eric van een schipbreuk. Ze wordt verliefd op hem. Maar hoe kan zij ooit met hem samenzijn? Daar komt de boosaardige zee-heks Ursula om de hoek kijken...
De eerste minuten voelen een beetje ongemakkelijk. De beelden zijn prachtig, maar de dialogen en het spel voelen wat stijf. Alsof iedereen probeert om zijn plek te vinden in het sprookje. Is het dramatisch? Komisch? Spannend? Een beetje van alles? Hoe moeten we dan acteren? De grappen landen nog niet zo lekker en komen gekunsteld over.
Alles klikt in elkaar zodra Ariël zich aan het wateroppervlak heeft gewaagd en voor prins Eric valt. Vanaf dat moment doet de ouderwetse Disney-magie zijn werk en krijgt het welbekende verhaal een lekker knisperende charme. Het wordt zowaar leuk en grappig, met Jutter en Sebastiaan als kibbelend duo en Eric en Ariël als het snoezige liefdeskoppel. Liedjes zoals Under the Sea blijken nog steeds erg meezingbaar (zeker als Bailey haar gouden keel opentrekt) en zullen ongetwijfeld hun weg naar TikTok vinden.
Bailey doet het helemaal niet slecht als Ariël, maar Melissa McCarthy steelt pas echt de show. Als de kwaadaardige Ursula kauwt zij de rol met veel smaak uit. Verwacht een soort heksendiva die haar kans in het spotlicht grijpt.
Na een klungelige start is The Little Mermaid een prima speelfilmversie van de animatieklassieker uit 1989. Vanwege de onderwaterscènes is het misschien zelfs wel de moeite waard om hem in 3D te bewonderen. En wat betreft de haters die weigeren om een donkere Ariël te accepteren: je kunt er ook voor kiezen om de film niet te kijken. Dat bespaart een hoop negatieve energie.
