Fast X is al even bezig als de grote schurk van het verhaal een enorme bom in Rome heeft laten droppen. De explosieve bol, met genoeg ontploffingskracht om heel veel schade aan te richten, rolt zo'n twintig minuten door de straten, wordt tussendoor in brand gestoken, geblust en dendert dan weer doodgemoedereerd verder. Het team van Dominic Toretto (Vin Diesel met de welbekende motoroliestem en intense blik in de ogen), doet er van alles aan om de bom te stoppen. Hoe? Met gelikte auto's natuurlijk.
Deze scènes zijn doeltreffend in hun simpliciteit (het tegenhouden van een bom), tegelijkertijd tart de actie iedere logica en natuurwet (een gigantische bom die twintig minuten lang doorrolt en gestopt moet worden). Ze zijn ook zeer typerend voor de film. Welkom in de virtuoze en absurde wereld van Fast and Furious, dat alweer toe is aan het tiende hoofdstuk.
Alle hokjes worden keurig afgevinkt, om zo de fans tegemoet te komen. Denk aan het belang van familie (Dominic heeft het over niets anders), dezelfde soort clubmuziek die overal te horen is, meisjes in schaarse kleren, macho's met opgepompte spieren en geoptimaliseerde auto's die over het asfalt scheuren en daarbij permanente rijsporen achterlaten.
Het is allemaal heerlijk stompzinnig en totaal niet serieus te nemen. Maar nummer tien in de Fast and Furious-serie heeft nóg een component om de toch al oogverblindende en naar auto-olie geurende blockbuster in de elfde versnelling te zetten. Jason Momoa mag zich uitleven als de grote vijand. En daar heeft hij zichtbaar de grootste lol mee.
Hij doet, ergens in de verte, een klein beetje denken aan een hippie-versie van Joker uit The Dark Knight. Denk aan een open geknoopt overhemd, ringen aan elke vinger, een lange baard, voorkeur voor sadisme, veel gevoel voor donkere humor en prachtig foute oneliners. Het geeft de voorspelbaarheid en onnozelheid van Fast X een licht pittige smaak. Niet dat hij er een meesterwerk van maakt, maar het is toch alsof de makers net dat ene tandje bij willen zetten.
Voor de sceptici zal het makkelijk zijn om Fast X af te doen als hersenloos en plat, vol artificieel drama, een hol scenario en slecht acteerwerk (met uitzondering van Brie Larson). Voor wie zin heeft om achterover te leunen in de bioscoopstoel en helemaal opleeft bij het geluid van snorrende motoren of eindeloos rollende bommen die ieder moment kunnen ontploffen, is Fast X perfect.
Blijf trouwens vooral zitten voor de bonusscènes na de aftiteling. Of het echt een verrassing is, moet nog blijken, maar de fans staat in elk geval een veelbelovende cameo te wachten.
