Een verkrachting in scène zetten. Dat is best duister. Een gitzwarte fantasie die maar beter achter gesloten slaapkamerdeuren kan blijven. Toch wordt Maureen, die aan het hoofd staat van een vakbondsbeweging van een kerncentrale, hiervan beschuldigd. In de eerste scène van La Syndicaliste wordt zij gevonden door haar huishoudster. Vastgebonden aan een stoel, een driehoek in haar buik gekerfd en bruut verkracht. Door gebrek aan bewijs en getuigen plaatst de politie een groot vraagteken boven het verhaal.
Ziedaar de opzet van deze op feiten gebaseerde thriller die zich afspeelt in de wereld van kernenergie. Aan de ene kant een vrouw die opkomt voor haar rechten, aan de andere kant het justitiële systeem dat weigert om de authenticiteit van de verkrachting te accepteren. Het gaat zelfs zover dat als iemand op het bureau aanwijzingen heeft die Maureens verhaal kunnen bevestigen, dit hoofdschuddend onder het tapijt wordt geschoven.
Het dieptepunt moet toch wel de scène in de rechtbank zijn. Maureen staat voor de rechter die als een strenge schooljuf het verkrachtingsverhaal publiekelijk afdoet als verzinsel. Je voelt hoe de vernedering Maureen naar de keel grijpt. Stukje voor stukje wordt de sterke vrouw afgebroken. Afgezien van een paar tranen houdt zij iedere emotie voor zich.
Tegelijkertijd woedt op de achtergrond een giftig politiek steekspel. Inzet: goedkopere kerncentrales bouwen. Prijskaartje: het ontslag van honderden, zo niet duizenden medewerkers. Het is aan Maureen om de banen te redden. Maar hoe betrouwbaar is iemand die aan komt zetten met een zogenaamd verkrachtingsverhaal...?
La Syndicaliste is een koele en effectieve thriller over machtsmisbruik en een vrouw die voor zichzelf opkomt. Isabelle Huppert is perfect als Maureen. Hoe beklemmend en benauwend de omstandigheden ook worden, geen moment geeft zij de controle uit handen. Explosieve persoonlijkheden en aanmatigende kerels horen erbij.
Op zich kun je je afvragen of de politieke spelletjes echt veel toevoegen aan het al dramatische verkrachtingsverhaal. Het is Maureens werkveld en de twee zaken raken onvermijdelijk met elkaar verstrengeld, maar toch wens je ergens dat La Syndicaliste de traumatische gebeurtenis als prioriteit had genomen.
Het doet verder geen afbreuk aan de film, gezien Jean-Paul Salomé de lijntjes met elkaar weet te verknopen tot een strak en goed afgerond verhaal. Maar als het gaat om de ego-strijd in de wereld van kernenergie of een vrouw die hemel en aarde moet bewegen om een verkrachting te bewijzen, dan is de tweede optie veel fascinerender.
