Annie Colère
Recensie

Annie Colère (2022)

Lieflijke film laat zware thema's goed aan bod komen.

in Recensies
Leestijd: 1 min 54 sec
Regie: Blandine Lenoir | Scenario: Blandine Lenoir, Axelle Ropert |Cast: Laure Calamy (Annie), Zita Hanrot (Hélène), India Hair (Claudine), Rosemary Standley (Monique), Damien Chapelle (Jean), e.a. | Speelduur: 119 minuten | Jaar: 2022

Abortus is tegenwoordig een heet hangijzer in de politiek, voornamelijk door de gespannen situatie in de Verenigde Staten. Ondanks verouderde wetgevingen, die nog wel van kracht zijn, lijkt het recht op abortus in Europa tegenwoordig steviger te staan. Dat is niet altijd zo geweest. In Frankrijk was in de jaren zestig en zeventig hevig verzet tegen de onderdrukte positie van de vrouw. In 1975 werd de abortuswet verruimd in het voordeel van vrouwen.

De nieuwe Franse film Annie Colère centreert zich op Annie, een zwangere huisvrouw die illegaal een abortus wil. Haar leven is niet in gevaar, maar zij en haar man willen gewoon geen kinderen meer. Tijdens de ondergrondse procedure en de aanloop daarnaartoe realiseert ze zich hoe oneerlijk de abortuswetgeving in Frankrijk is. Na veel geleerd te hebben over haar positie en lichaam sluit ze zich aan bij een protestgroep en strijdt gepassioneerd voor vrouwenrechten.

Ook met dit behoorlijk beladen onderwerp weet Annie Colère de toon luchtig te houden zonder de problemen te bagatelliseren. Ondanks de zachtaardige toon is de film niet bang de kijker te confronteren. In het begin is er een abortusscène die oncomfortabel lang doorgaat. Hoewel geen expliciete details in beeld komen, zijn de reacties van Annie intens en confronterend. Dat oncomfortabele gevoel tijdens de abortusscènes wordt langzaamaan minder terwijl Annie vertrouwder raakt met het proces.

De ontwikkeling die Annie doormaakt en de vriendschappen die ze daardoor sluit zijn veruit het sterkste onderdeel van de film. Minder geslaagd zijn de scènes die te lang doorgaan, waardoor de film soms in herhaling valt. Elke scène is onderdeel van de ontwikkeling van de personages, maar na verloop van tijd is wel duidelijk wat de film probeert te zeggen. Daardoor blijft hij inhoudelijk wat beperkt.

Mede dankzij de lieflijke personages en de heerlijke chemie tussen de personages is Annie Colère een prima film. Laure Calamy zet Annie op indrukwekkende wijze neer; het verschil in haar houding aan het begin en einde van de film is immens. Zonder de enthousiaste tegenspeelsters had Annie echter nooit zo geanimeerd tot leven gebracht kunnen worden.