Regie: Chris Sivertson | Scenario: Carol Chrest | Cast: Christina Ricci (Laura), Santino Barnard (Cody), Don Durrell (Mr. Langtree), Colleen Camp (Mrs. Langtree), Lew Temple (Mr. Alonzo), e.a. | Speelduur: 88 minuten | Jaar: 2022

Laura en haar zoontje Cody maken een nieuwe start in een nieuw dorp, ergens in de VS in de jaren vijftig. Naast hun woning ligt een vijver, waar Cody elke nacht een vreemde gedaante uit ziet klimmen. Die het op hem gemunt lijkt te hebben. Laura vermoedt dat het trauma is van wat haar ex-man hun heeft aangedaan, maar ze begint zelf ook last te krijgen van onverklaarbare hallucinaties.

Een horrorfilm moet eng zijn. Het maakt niet uit hoe: schrikeffecten, beelden van iets gruwelijk en bovennatuurlijk, of zelfs psychologisch. Doet het je weinig op dat gebied, dan is het geen succes. Voor wie wil griezelen zal Monstrous dan ook een teleurstelling zijn. Het is niet dat de makers het niet geprobeerd hebben: Cody kruipt onder zijn deken, terwijl er in zijn slaapkamer een donkere gedaante opdoemt. Maar het werkt niet.

Aan de andere kant is dat niet waar Monstrous het meest op mikt. De griezelscènes blijken een lokkertje te zijn aan het begin van de film, maar geleidelijk neemt mysterie het over. Een gedaante die het kind in het vizier heeft, dat is standaard horrorvoer. Maar waar heeft moeder Laura last van? Waarom gaat de televisie uit het niets stuk? Waarom heeft zij waanbeelden? En waarom steeds die tekst uit dat reclamespotje herhalen?

Het geluidsontwerp helpt ook niet mee. Bepaalde klanken zijn op sommige momenten gemanipuleerd om de beelden een sinistere en vervreemdende sfeer te geven. Een deel daarvan blijkt later wel een functie te hebben, maar op het moment zelf klinkt het als overbodige onzin die de boel angstaanjagend moet maken.

Visueel blijft Monstrous gelukkig erg neutraal. Gewoon goed in beeld gebracht zonder teveel poespas, waardoor het in ieder geval aanvoelt als een professioneel gemaakte film. Aan Christina Ricci's acteren te zien was de financiële beloning niet groot genoeg voor een bekende acteur om zich echt in te spannen voor een rol. Zeker niet slecht, maar duidelijk op de automatische piloot. De gedaante die een paar keer Laura's huis binnendringt ziet er wel erg gaaf uit. Een moderne versie van een soort moeraswezen dat gaandeweg steeds meer vorm krijgt.

Het tempo neemt toe wanneer de vaagheden zich beginnen op te stapelen. Uiteindelijk komt er duidelijkheid, en dat maakt de algemene situatie in ieder geval kraakhelder. Het is geen verklaring die nog nooit eerder is gebruikt, maar hier in ieder geval zo goed uitgevoerd dat hij niet al vanaf mijlenver al aankwam. En precies op dat moment van de onthulling gebeurt er iets bizars, dat echt niet te voorspellen was. Een ijzersterk moment, onder andere ook omdat met die ene gebeurtenis meteen een andere onthulling wordt gedaan.

Leuk gedaan, maar helaas erg flauw. Twee jaar geleden was er een populaire miniserie die exact datzelfde trucje deed, en waar het beter werkte. Vermoedelijk was het scenario voor Monstrous toen al geschreven, dus is het geen plagiaat. Maar ondanks dat alles klopt en mooi op zijn plek valt is de reden daarvoor simpelweg te ver gezocht.

Monstrous is te zien bij Prime Video.