Nederlandse mainstreamfilms staan niet bekend om hun kwaliteit. Ze zijn vaak cliché, zwak geacteerd, slecht geschreven en over het algemeen buitengewoon matig. Onze zuiderburen kunnen er echter ook wat van. Aller Retour is een roadmovie die niet lijkt te weten waar hij heen wil. De film is ongepast luchtig en voelt nonchalant aan terwijl hij toch heel zware en serieuze thema's aan de orde stelt.
Roadmovies gaan over het ondernemen van een reis. Dagenlang samen in een auto zitten brengt spanningen met zich mee, wat de sterke en zwakke aspecten van iemands karakter naar boven brengt. Het kan mooie contrasten opleveren tussen tegengestelde personages. In Aller Retour botsen Vivian, een vrouwelijke vrachtwagenchauffeur, en Idy, een illegale immigrant, op vrijwel alle fronten. Viv is een stevige, impulsieve en uitgesproken lesbo terwijl Idy ingetogen, conservatief en vooral heel koppig is.
Hun tegenstrijdige karakters zorgen voor forse conflicten, maar desondanks lijken ze elkaar nodig te hebben. Zonder Vivian komt Idy nergens terecht, terwijl Vivian wanhopig op zoek is naar een connectie en iemand die wat gezonde weerstand biedt tegen haar emotionele standvastigheid. Helaas ontbreekt de chemie tussen de acteurs, die op zichzelf best aardig opgaan in hun personages. De vriendschap wordt nog ongeloofwaardiger doordat de film een klik forceert die er niet is.
Vivian komt zelfverzekerd over, maar haar thuissituatie is een rommeltje. Ze communiceert amper met haar vriendin en weigert haar in te lichten over een aantal belangrijke beslissingen. Idy wil wanhopig Engeland binnenkomen maar heeft geen idee hoe hij daar moet komen. De kleine conflicten die ontstaan uit de verschillen tussen de twee verdwaalde zielen worden afgedaan als iets minimaals. Hun afhankelijkheid van elkaar lost het vanzelf weer op.
Zo stapt Idy in begin van de film prompt uit Vivians vrachtwagen omdat hij het moreel verwerpelijk vindt dat ze lesbisch is. Na wat pesterijtjes van Vivian gaat Idy alsnog overstag. In de rest van de film spreken ze er met geen woord meer over. Dit soort beladen conflicten doet zich voortdurend voor, maar Aller Retour probeert het luchtig en vriendelijk te houden.
Het effect is dat de film steeds maar doorgaat zonder duidelijke eindbestemming. Je ziet de personages groeien zonder dat hun karakter echt getest wordt. Uiteindelijk valt alles heel onterecht op zijn plek en leeft iedereen nog lang en gelukkig. Dit naïeve, overdreven sympathieke beeld van de wereld past echter totaal niet bij de harde werkelijkheid die de film in het begin probeert neer te zetten wanneer een agressieve vrachtwagenchauffeur Idy bijna dodelijk verwondt.
Het volstrekt ongeloofwaardige en bijna problematische verhaal mist bovendien sfeer. De roadtrip voelt niet als een reis, maar dwaalt van de ene naar de andere plek zonder de omgeving daar op een bevredigende manier bij te betrekken. Het verhaal speelt zich voor een groot deel af op snelwegen of een industrieel terrein, wat niet bepaald een sfeervolle omgeving is. Dat had een statement op zichzelf kunnen zijn, maar er lijkt geen poging te worden gedaan om iets creatiefs te doen met deze locaties. Waarschijnlijk is de reis naar de bioscoop spectaculairder dan de reis in deze film.
