Regie: Alexander Witt | Scenario: Patricio Lynch, Carla Stagno, Paula del Fierro | Cast: Rallén Montenegro (Sayen), Arón Piper (Antonio Torres), Enrique Arce (Máximo Torres), Roberto García Ruiz (Bykov), Loreto Aravena (Miranda), e.a. | Speelduur: 94 minuten | Jaar: 2023

Sayen is blij om na haar studie terug te keren naar haar Mapuchogemeenschap. Lang kan ze echter niet genieten. Het bedrijf Actaeon wil de grond van haar oma kopen. Natuurlijk onder het mom dat ze er allemaal beter van worden. Als Sayen de groep bespioneert blijkt, uiteraard, dat ze slechts de gemeenschap en de natuur uitbuiten. Als de rijkeluiszoon van de bedrijfseigenaar, Antonio, doorkrijgt dat ze nee gaan zeggen schiet hij Sayens oma in een woedeaanval neer. Sayen ziet geen andere uitweg dan wraak nemen tegen de mensen die haar gemeenschap en land bedreigen.

Sayen duurt slechts anderhalf uur. In die beperkte tijd is te merken dat de scriptschrijvers moeite hebben om hun eigen uitgangspunten op een goede manier te verwerken. Hoewel de Mapuchogemeenschap de film een eigen karakter zou kunnen geven, blijft het allemaal oppervlakkig en voelen ze inwisselbaar voor een ander volk. Sayens opvoeding beperkt zich vooral tot wat cliché dialogen over het belang van de natuur en weinig spannende actiescènes wanneer het om haar krijgersopvoeding gaat.

De slechteriken in dienst van het bedrijf Actaeon zijn ondertussen extreem saai. De woedeaanvallen van Antonio zijn zo dramatisch dat ze bijna lachwekkend zijn en de karikaturale vertolking van Élite-acteur Arón Piper maakt het er niet beter op. Het enige personage dat gewetenswroeging lijkt te voelen, wordt echter afgeschreven voordat dit een interessanter conflict op kan leveren. Hoewel je uiteraard achter Sayens doel staat, levert het door de vlakke schurken echter weinig voldoening op als ze erin slaagt hen te overwinnen.

Sayen zelf is stoer en Rallén Montenegro is een pakkende verschijning, maar dat neemt niet weg dat haar personage puur gebouwd is op haar wens wraak te nemen. Sommige actiefilms kunnen daarmee wegkomen, maar dan moeten de makers wel van hele goede huize komen. Dat is helaas niet het geval bij Sayen. Het meest indrukwekkend zijn de landschappen waarin de personages zich begeven, maar het overgrote deel van de actie overtuigt niet. De meest geïnspireerde scène speelt zich af op een hangbrug en toch eindigt deze scène ook wat anticlimactisch, omdat het weinig betekent voor het verloop van het verhaal.

Op dit moment staan er nog twee vervolgen gepland voor Sayen, waarin ze Actaeon waarschijnlijk naar de ondergang zal brengen. Wellicht dat als Sayen meer tijd krijgt voor karakterontwikkeling dat er nog iets interessants uit voort kan komen, maar de basis die nu gelegd is, geeft weinig vertrouwen voor de toekomst.

Sayen is te zien bij Prime Video.