Welke film je als kind voor het eerst in de bioscoop zag, moet één van de meest gestelde vragen zijn die je op filmsites aantreft. Een beetje cinefiele vader of moeder gunt zijn koter natuurlijk een antwoord om trots op te wezen, en je mag ervan op aan dat je met een keuze als Ernest & Célestine: op Avontuur in Brabbelland je pijl recht in de roos hebt gemikt. En als bonus, want ook dat mag, kun je als volwassene nog volop meegenieten van dit kinderfestijn.
Ernest & Célestine: op Avontuur in Brabbelland staat mijlenver af van de geperfectioneerde animatiefilms die je in de bioscopen aantreft. De kleurtjes durven wel eens buiten de lijntjes gaan, hier en daar lijkt het wel of er een gumvlek te zien is en om het helemaal ouderwets te maken heeft de film een uiterst gezapig tempo. Minpunten zou je denken, maar voor deze Franse animatiefilm zijn het alleen maar voordelen die alles uniek maken.
Hoewel de film van Franse makelij is, zijn deze figuurtjes in het begin van de jaren tachtig door de Brusselse kunstschilder Gabrielle Vincent gecreëerd. De stripboeken werden internationale bestsellers en in souvenirshops vind je de afbeeldingen op allerlei prullaria. Het kon niet anders of er moest een animatiefilm van komen. Dat gebeurde in 2012 en met succes. Gelauwerd in Cannes, een César en een Oscarnominatie.
Het is dan ook een beetje vreemd dat de makers tien jaar hebben gewacht om met een vervolg uit te pakken, maar wie weet is dat maar goed ook. Ernest & Célestine: op Avontuur in Brabbelland mikt immers niet op goedkoop succes, maar net zoals in de eerste film is dit een animatiekunstwerkje vol passie waar de liefde vanaf druipt.
Ernest is de brombeer die een innige vriendschap heeft met het weesmuisje Célestine. Op zich een best vreemde vriendschap want beren worden verondersteld om neer te kijken op de muizen, maar dat is dus niet het geval bij deze twee dikke vrienden die niet zonder elkaar kunnen.
Wanneer Célestine per abuis de viool van Ernest van de trap laat vallen, ligt de enige mogelijkheid om het instrument te repareren in Brabbelland, het land dat Ernest ontvlucht is. De beer laat zich overhalen om de reis te maken, maar eenmaal aangekomen lijkt Brabbelland een totalitaire muziekloze staat te zijn waar muzikanten maar één noot mogen spelen. Wie verder dan de do durft te gaan, riskeert een gevangenisstraf.
De knipoogjes naar de Stalin-jaren (of moeten we er gewoon Poetin-jaren van maken?) is duidelijk aanwezig in deze animatiefilm. Een onderlaag die de kleintjes wel zullen missen, maar de film is zo aaibaar en schattig dat geen enkel kind de wenkbrauwen zal fronsen. Integendeel, het maakt van Ernest & Célestine: op Avontuur in Brabbelland entertainment op een zeer hoog niveau. Traditioneel ouderwets, en gelukkig maar!
