Regie: Alek Keshishian | Scenario: Alek Keshishian, Paul Marchand | Cast: Selena Gomez, Theresa Marie Mingus, Priscilla Cosme, Mandy Cornett, e.a. | Speelduur: 96 minuten | Jaar: 2022

Spetterende shows, duizenden gillende fans, limousines en alle sieraden die het hart begeert. En vervolgens de schokkende mededeling: "Het is verschrikkelijk." Het is een intro dat al sinds jaar en dag wordt gebruikt en ondertussen zijn kracht heeft verloren. Een werkelijkheid voor Selena Gomez die vrijwel geen minuut voorbij laat gaan zonder te laten weten hoe moeilijk ze het heeft. Er zit meer achter de malaise van Selena dan aanvankelijk gedacht, maar deze documentaire is te druk bezig met het benadrukken hoe moeilijk het leven van de wereldster is.

Het leven van Selena is ook niet makkelijk geweest. Zoals ze zelf in de documentaire onbewust de kern van het probleem aangeeft werkt ze al sinds haar zevende. Dat is echter niet het enige probleem waar ze tegen aan loopt. De ontdekking bipolair te zijn slaat in als een bom en zet haar hele leven op zijn kop. Tel daar de diagnose van lupus bij op en er ontstaat er een samenkomst van ongelukkigheden die alleen kan resulteren in ellende.

Selena Gomez: My Mind & Me volgt haar weg van diagnose naar depressie en vervolgens herstel. Het is enorm knap wat ze heeft doorstaan, maar er wordt zo enorm op dit gegeven gefocust dat het uiteindelijk allemaal niet meer oprecht voelt. Het is een totale verheerlijking van de ster, zonder echt uit te wijden over hoe ze haar problemen precies heeft aangepakt. In deze gevallen is de weg veel interessanter dan de bestemming. De toelichting komt vaak niet verder dan de situatie gewoonweg accepteren en blij zijn met jezelf. Een inspirerende boodschap die door het gebrek aan uiteenzetting kracht verliest.

De pijlen zijn voor de volle honderd procent gericht op de emoties. Dit zorgt ervoor dat het portretteren van Selena en wie zij nu eigenlijk als persoon is achterwege wordt gelaten. Het geheel gaat puur om de artiest en hoe knap het is wat ze heeft doorstaan, niet het hoe en waarom. Zo blijven de boodschap en invulling enorm clichématig en schommelen deze continu rondom een mentale dip van Selena, om vervolgens met een inspirerende tegeltjestekst de echte inhoud de das om te doen.

Het is ook spijtig dat belangrijke figuren zoals Selena's moeder maar een enkele keer in beeld komen. Voordat bekend was dat ze bipolair is, heeft Selena meerdere keren haar moeder en stiefvader van zich weggeduwd en verkeerd behandeld. Hier ligt een kans om op een interessante manier in te gaan op de moeilijke periode van de diagnose en de schade die haar aandoening heeft aangericht aan haar persoonlijke relaties. Ook een bezoekje aan haar opa en oma komt slechts een enkele keer voor.

Het is spijtig dat haar familieleden slechts fungeren als voetnoten, want zij zorgen voor de weinige momenten die geheel oprecht voelen als het gaat om mensen buiten Selena om. De andere personen in haar leven, met name haar assistent, lijken er alles aan te doen om haar op te hemelen. Het is duidelijk dat zowel de popster als regisseur Alek Keshishian op papier weten hoe ze een emotioneel verhaal moeten vertellen. Het gevoel bekruipt echter dat dit ook precies is wat er gebeurt: er wordt een subjectief verhaal gecreëerd dat niet altijd authentiek overkomt.

Er zijn segmenten die gevuld zijn met vele lege momenten, met name het begin. Het duurt een goed kwartier voordat er meer te zien is dan chaotische beelden van wereldtours en paparazzi. Waarom doet Selena wat ze doet? Welke stappen zet ze om beter te worden? Allemaal vragen die onbeantwoord blijven. De missie om de voormalige Disney-ster menselijk te maken mislukt daardoor. Wat overblijft is afstandelijke verheerlijking. Dit is erg jammer omdat de problemen bijzonder gevoelig en gelaagd zijn. Deze problemen vragen om meer dan tegeltjeswijsheden, maar meer wordt helaas niet geboden.

Selena Gomez: My Mind & Me is te zien bij Apple TV+.