Iedereen kent wel de perpermuntjes van Fisherman's Friends. "Sterk spul hè?" fluisterden de acteurs in de reclamespotjes. Fishmeran's Friends is ook de naam van een mannenkoor, afkomstig uit Cornwall, gespecialiseerd in zeeliedjes. In 2019 werd een film over deze muziekgroep gemaakt, Fisherman's Friends. Dit jaar verschijnt het vervolg, met de inspirerende titel Fisherman's Friends: One and All.
Bandleider Jago is overleden, zijn zoon Jim worstelt met het verlies. Lang om te treuren heeft hij niet. Een label is op zich geïnteresseerd om het album van de groep robuuste mannenstemmen uit te brengen. Op één voorwaarde: iemand zal de plek van Jago over moeten nemen. Morgan doet succesvol auditie, Jim ziet het niet zitten. Geen denken aan dat een nieuweling zomaar Jago's schoenen kan vullen. Punt.
Fisherman's Friends: One and All doet verschrikkelijk zijn best om een degelijk drama neer te zetten, waarin ook wat gelachen mag worden. Het probleem is dat de scenaristen alles gekopieerd hebben uit het handboek voor verhalen vertellen. Ze volgen de regels op de automatische piloot, zonder dat er sprake is van verrassingen of authenticiteit.
Om even wat voorbeelden te noemen: hoofdpersoon vindt een nieuwe geliefde, er volgt een ruzie tussen protagonist en antagonist (die overigens duidelijk in de rol van antagonist wordt geforceerd), de dialogen zitten vol tegeltjeswijsheden en het einde is zo pijnlijk voorspelbaar dat zelfs een schrijver van bouquetromannetjes er kromme tenen van krijgt.
Werkelijk alles aan dit vervolg voelt als een opzichtige poging om te incasseren op het eerste deel. Alsof in een kantoortje iemand bedacht dat de geldkoe verder moest worden uitgemolken. Niets meer, niets minder. Fisherman's Friends: One and All is niet spannend, grappig of romantisch, maar bloedeloos. Beschamend saai.
Je vraagt je af waarom de acteurs hebben getekend voor deze ongeïnspireerde bende. Een vette cheque? De kans om een graantje mee te pikken van een eventueel vervolgsucces? Mogelijk. Al valt het te betwijfelen of dit tweede deel veel bioscoopkaartjes gaat verkopen.
Mocht je alsnog van plan zijn om Fisherman's Friends: One and All te gaan kijken, neem dan in ieder geval deze tip ter harte: kijk de film met je ogen dicht. Met hun krachtige en elastische vocalen blazen de mannen leven in dit onnodige vervolg. De stevige baritonstemmen smelten magnifiek samen en doen verlangen naar meer liedjes. Jammer dat dat niet gebeurt. Best ironisch trouwens, voor een film over een mannenkoor.
Als de ellende is afgelopen, volgen nog beelden van de echte Fisherman's Friends. Die scènes duren niet meer dan een handvol minuten, maar ze maken wel nieuwsgierig naar de band waar de film op is gebaseerd. Een documentaire over dit bijzondere mannenkoor levert ongetwijfeld boeiender materiaal op dan deze zielloze prut.
