Regie: Matt Sobel | Scenario: Kyle Warren | Cast: Naomi Watts (moeder), Cameron Crovetti (Elias), Nicholas Crovetti (Lukas), Peter Hermann (vader), Jeremy Bobb (Gary), Crystal Lucas-Perry (Sandy) | Speelduur: 92 minuten | Jaar: 2022

Wanneer Hollywood met Europese arthousecinema aan de haal gaat, loopt dat zelden goed af, zelfs als het om populaire genres als horror gaat. Als er dan ook nog een grote naam aan het project wordt gekoppeld, is de vrees des te groter dat plat vermaak het wint van subtiliteit en karakterontwikkeling.

Fans van het Oostenrijkse Ich Seh, Ich Seh kunnen wat dat betreft opgelucht ademhalen, want de remake van deze horrorthriller pakt niet dramatisch uit. Hij wordt gewoon nog eens dunnetjes overgedaan met Naomi Watts in de hoofdrol. Dat deze versie toch minder geslaagd uitpakt zit hem in de nuances. Een onvermijdelijke vergelijking.[/b]

De remake Goodnight Mommy is allereerst al geen kneitercommerciële productie. De setting en cast - we zien de hele film slechts zes acteurs - zijn beperkt gehouden en ook het verhaal vertoont geen grote afwijkingen van het origineel. Centraal staat de tweelingbroertjes Elias en Lukas die na een scheiding door hun vader bij hun moeder in een afgelegen huis worden afgezet. Moederlief is actrice en heeft haar gezicht chirurgisch laten bewerken, waardoor ze enige tijd met een flink verband door het leven moet.

De naamloze moeder klinkt hetzelfde, maar gedraagt zich anders dan haar kroost gewend is. Ze is afstandelijk, overdreven streng en herinnert zich simpele details niet. Want waarom wil moeder haar zoons niet in slaap zingen met hun favoriete slaapliedje You Are My Sunshine? Elias en Lukas zijn ervan overtuigd dat ze met een dubbelganger te maken hebben en zijn dan ook voornemens deze bedriegster te ontmaskeren. Het kost niet alleen veel moeite om de autoriteiten te overtuigen, maar ook de jongens zelf zijn aanvankelijk verdeeld over de kwestie.

Ich Seh, Ich Seh, dat internationaal ook uitging onder de titel Goodnight Mommy, was een effectieve suspensethriller, die je als kijker meenam in de fantasie van de tweeling. Dat is ditmaal niet anders, al laat herverfilmer Matt Sobel de subtiliteiten wat meer links liggen. Watts is in haar vertolking uiterst onsympathiek. Zelfs áls ze de nepmoeder uithangt, is het niet heel plausibel dat een bedrieger zo de verdenking op zich laadt. Info die de moeder nodig heeft om bij haar kids geloofwaardig over te komen moet ze van de jongens zelf vernemen. Is haar geheugen ook verbouwd?

Waar dit in het origineel uit 2014 nergens ook maar enige twijfel deed rijzen, kost het Sobel veel meer moeite om Watts geloofwaardig te laten overkomen. De actrice wordt voor groteske acties gesteld en dit gaat ten koste van de constant onheilspellende sfeer die het origineel typeerde. Dit voedt weliswaar de vermoedens van Elias en Lukas, maar zorgt ook voor een aantasting van de geloofwaardigheid van het personages. Zelfs hulpeloos vastgebonden op een bed lijkt Watts aanvankelijk vast te houden aan haar vruchteloze strategie van angst aanjagen.

Ook de dynamiek tussen de broers, die in de Oostenrijkse versie steeds meer naar elkaar toetrokken en de buitenwereld van zich afsloten, komt minder goed uit de verf. Dat het kan verkeren bewijst het einde wel. De premisse is weliswaar hetzelfde, maar pakt in de Amerikaanse verfilming een stuk geloofwaardiger en emotioneler uit.

Het is niet altijd een sterk uitgangspunt wanneer een recensie origineel en remake met elkaar vergelijkt. Je moet een film immers op zijn eigen merites kunnen beoordelen. Ich Seh, Ich Seh was echter zo krachtig en sfeervol dat je er als recensent simpelweg niet aan ontkomt. De Oostenrijkse versie is overigens ook op Prime Video te aanschouwen. Vergelijk zelf.

Goodnight Mommy is te zien bij Prime Video.