Veelgeprezen regisseur Chan-wook Park keert terug met zijn nieuwste parel. Zes jaar na zijn voorgaande, BAFTA-winnende film The Handmaiden keert de Zuid-Koreaanse filmmaker terug met een unieke dramafilm die een andere richting op gaat dan verwacht.
Parks aanpak in Decision to Leave sluit perfect aan op zijn voorgaande successen. In zijn herkenbare, doch onnavolgbare stijl combineert hij genres en verandert hij smakelijk van toon. In tegenstelling tot zijn eerdere, intensere werkjes (denk aan Oldboy) focust hij echter minder op shockerende beelden en meer op het creëren van een meeslepende sfeer.
Decision to Leave volgt detective Hae-joon, die de dood van een gevallen bergbeklimmer onderzoekt. Een vreemde spanning ontstaat wanneer hij de weduwe van de klimmer begint te verdenken, evenals te begeren. Wat begon als een detective-thriller ontwikkelt in een bizar liefdesdrama dat met de seconde mysterieuzer wordt.
In het begin doet het denken aan een voor zichzelf sprekende whodunit. Het mysterie lijkt vrij voorspelbaar en niet zeer baanbrekend. De bekende formule van een moordzaak wordt echter heel goed uitgevoerd. De personages zijn zeer boeiend. Zelfs de minder aanwezigen hebben een volledig authentieke manier van praten waardoor iedereen op het scherm de aandacht opeist. Ook Hae-joons complexe karakter komt, mede door het sterke acteerwerk, subtiel naar voren uit zijn praten en handelen waardoor hij steeds interessanter wordt.
Het fenomenale camerawerk zet exact de juiste toon voor elke scène. Statische of bewegende shots, schuine of rechte hoeken, alles klopt precies. De uiterst zorgvuldig gekozen camerabewegingen vallen perfect samen met de timing en de volgorde van de shots. Opvallende keuzes vallen bijna niet meer op doordat ze zo nauw aansluiten op de sfeer.
Het mixen van genres is voor Chan-wook Park kinderspel, en dat is ook hier duidelijk terug te zien. In dit serieuze verhaal met zware onderwerpen zit ook humor verweven. Doordat de grappen op de juiste momenten plaatsvinden voelen ze niet geforceerd aan en brengen ze de nodige luchtigheid.
Na afronding van het eerste plotonderdeel is het lastig duiden waar de film precies naartoe wil. Het verhaal herpakt zich door steeds meer samenhang te brengen in Hae-joons innerlijke tweestrijd tussen verlangen en vervolgen. De merkwaardige spanning tussen Hae-joon en Seo-rae, die nog verdere uitwerking nodig had, krijgt nu de focus. De personages nemen het detectiveplot over en laten het meer op een intrigerend en spannend drama lijken.
Net zoals in de eerder genoemde films van deze iconische regisseur worden onopgeloste mysteries duidelijk via een bak aan informatie, wat in Decision to Leave nogal overweldigend kan zijn voor sommigen. Tragere scènes volgen de momenten van hoog tempo op, maar de sfeer blijft consistent en verliest zijn hypnotiserende kracht niet. Zo laat Decision to Leave je zelfs tot na het einde niet los.
