Lingui, The Sacred Bonds vormt een mooi tweeluik met een abortusdrama dat eerder dit jaar in de Nederlandse bioscopen draaide: L'Événement. Beide films spelen zich af in een samenleving waarin abortus verboden is. In deze Tsjadische film ligt de focus echter op de verbondenheid tussen vrouwen in plaats van op het wegkijken van de benarde situatie in het Frankrijk van de jaren zestig.
Hoewel Lingui duidelijk maakt dat de wetten van het land, maar ook van het islamitische geloof, vrouwen beknotten door het verbieden van abortus en het nog steeds uitvoeren van besnijdenissen op meisjes, is de film niet bezig met het continu benadrukken hoe slecht het met het land gesteld is. Natuurlijk is de film zich bewust van de belangrijke onderwerpen die hij aankaart, maar het gaat echt om de personages en hun onderlinge relaties, zoals ook de titel van de film al duidelijk maakt.
Het enige significante mannelijke personage zegt tegen Amina dat iedereen haar minacht. Zij is tenslotte een alleenstaande moeder. Hij ziet haar volgens eigen zeggen anders en laat haar weten dat ze het zonder een man in haar leven niet gaat redden, want een vrouw heeft een man nodig ter bescherming. De rest van de film bewijst het tegendeel, vrouwen beschermen elkaar en op mannen hoeven ze juist niet te rekenen.
Wanneer Amina's dochter, Maria, zwanger blijkt, is Amina in eerste instantie geschokt. Al snel gaat ze op zoek naar een manier om haar dochter te helpen met het vinden van een plek waar ze een abortus kan ondergaan zodat haar leven niet in duigen valt. De zoektocht waarbij de twee hulp krijgen van andere vrouwen wordt in een helder kleurenpalet gebracht. Dit benadrukt de positiviteit die de film mee wil geven ondanks het zware onderwerp.
Ook het acteerwerk blaast de film warmte in. Hoofdrolspeelsters Achouackh Abakar Souleymane en Rihane Khalil Alio hebben nog geen andere films op hun cv staan, maar verdienen zeker meer rollen. Ze brengen een vanzelfsprekendheid mee in hun spel waardoor hun moeder-dochterband heel natuurlijk overkomt. De liefde tussen de twee personages is duidelijk voelbaar. Ook de interactie met de vrouwen die hen helpen draagt bij aan het sympathieke hart van de film.
Toch blijft Lingui een beetje op afstand. Het camerawerk is strak en speelt weinig in op de emoties van de personages. Die onderkoelde weergave van heftige gebeurtenissen zorgt soms voor extra impact en blijft verre van melodrama, maar tegelijkertijd heb je aan het einde van de film niet honderd procent het gevoel dat je dicht bij deze personages hebt kunnen komen.
