Regie: Adrian Teh | Scenario: Chi-Ren Choong, Adrian Teh | Cast: Iedil Dzuhrie Alaudin (Zafik), Hairul Azreen (Feroz), Henley Hill (Dato Sam Lee), Kin Wah Chew (Kuan), e.a. | Speelduur: 124 minuten | Jaar: 2022

Zafik is een lieve jongen die onterecht tien jaar in de bak heeft gezeten voor drugshandel. Tot overmaat van ramp is hij acht jaar geleden ook nog eens zijn vrouw en kind verloren. Eenmaal vrij wil de goedzak weten wie er achter de moord zit en wie hem de misdaad in de schoen heeft geschoven. Jeugdvriend Sam is inmiddels een belangrijke zakenman geworden, maar houdt zich tevens bezig met smerige zaakjes. Altruïst Zafik heeft geen zin om de fout in te gaan, dus slaat hij een aanbod voor een betrekking bij Sam af.

Je kan er niet anders dan cynisch over zijn, want het Maleisische The Assistant is wellicht nog wel het leukst als je met een groep vrienden zo goed mogelijk het plot weet te voorspellen. Veel fantasie is daar niet voor nodig. Wanneer Zafik in zijn voormalige woning opzichtig jammert om alles en iedereen die hij is kwijtgeraakt, staat er opeens een man voor zijn neus. Als deze Feroz zich later voorstelt als de neef van zijn vrouw, dan weten we al dat Zafik niet meer van hem afkomt.

Wat volgt is een aaneenschakeling van gerichte maar veelal ongerichte wraakacties, waarbij op aangeven van Feroz heel wat mensen worden opgezocht die mogelijkerwijs iets te maken hebben met Zafiks ervaringen. Terwijl Feroz iedereen tegen de vlakte werkt, het raam uit mietert of zelfs naar de andere wereld helpt, staat Zafik er als een verbaasd en onschuldig schaap bij te kijken. Het is immers een softe man die zijn handen liever niet vuilmaakt.

Halverwege The Assistant dient zich een knoeperd van een plotwending aan, die rechtstreeks uit Hollywood is gejat. Om spoilers te voorkomen wordt de titel hier achterwege gelaten, maar je hoeft niet ver te zoeken om de gelijkenissen te vinden. Het is illustratief voor het gebrek aan creativiteit van de makers van dit zielloze wraakepos vol clichés, die variëren van een autoachtervolging tot vijanden die plichtsgetrouw en een voor een hun hoofd achteloos op het hakblok leggen.

Het ziet er allemaal degelijk geregisseerd en gechoreografeerd uit, al is er door de snelheid ervan weinig tijd om het je allemaal aan te trekken. Het is echter vooral het gebrek aan chemie tussen Zafik en Feroz die deze aaneenschakeling van vergeldingen de das omdoet. Dat deed Quentin Tarantino toch een stuk beter, al was het maar omdat hij wél humor in verbitterde ellende weet te leggen. Zafik blijft oersaai en de nadruk op zijn zachtaardigheid (voor wie nog niet doorhad dat hij zo moest overkomen) is haast nog irritanter dan het vreselijke lachje van Feroz.

Deze Maleisische productie is ongeïnspireerd formulewerk met weliswaar een hoge productiewaarde, maar met eendimensionale personages. De vechtscènes zijn nog wel aardig uitgevoerd, maar blijken ingebed in veel voorspelbaarheden en nog meer onzinnigheden. Aan het eind van de filmavond met je vrienden blijkt zelfs het opmaken van de scores en het aanwijzen van de winnaar niet zo'n leuke afleidingsbezigheid.

The Assistant is te zien bij Netflix.