Regie: Emilie Beck, Per-Olav Sørensen | Scenario: Ester Schartum-Hansen, Per-Olav Sørensen | Cast: Ines Asserson (Lena), Mathias Storhoi (Kalle), Elli Rhiannon Müller Osborne (Margrethe), Carmen Andrea Hoilund (Guro), e.a. | Speelduur: 107 minuten | Jaar: 2022

In het romantische drama Royalteen, gebaseerd op het gelijknamige boek van Randi Fuglehaug en Anne Gunn Halvorsen, verhuist Lena met haar ouders en broertje naar een nieuwe stad. Dit betekent ook een andere school, waar ze in dezelfde klas terechtkomt als prins Kalle. De twee kunnen het goed met elkaar vinden, maar er ligt een bom onder hun samenzijn. Lena draagt namelijk een geheim met zich mee.

Wat dit geheim is houden regisseurs Per-Olav Sørensen en Emilie Beck zorgvuldig verborgen, zodat een mooie spanningsboog kan worden opgebouwd. Althans, dat is de bedoeling. De twee lijken namelijk enkel geïnteresseerd in het schieten van mooie plaatjes. De spelers worden zo goed mogelijk voor de camera gepositioneerd, alsof het fotomodellen zijn die vooral zo breed mogelijk moeten grijnzen en verleidelijk uit hun ogen moeten kijken.

Daar komt bij dat Royalteen vol interessante ideeën zit die slechts haastig worden aangestipt. Kalle en zijn zus zijn erg wantrouwig naar vreemdelingen omdat hun koninklijke status vreemde snuiters aantrekt, Lena gaat gebukt onder een naargeestig incident en komt later plots iemand tegen die zij pijn heeft gedaan... De regisseurs nemen niet de tijd voor deze plotelementen. Niets krijgt de kans om te ademen of zich te ontwikkelen. Door de oppervlakkige afhandeling kabbelt het verhaal voort, met acteurs die schaapachtig over de set lopen.

Het voelt dan ook als een verschrikkelijke misser als Royalteen zich kwetsbaar wil opstellen met een emotionele openbaring. Lena zou op dat moment een extra dimensie moeten krijgen, maar omdat Sørensen en Beck het belangrijker vinden haar zo aantrekkelijk mogelijk neer te zetten, slaat die plotwending nogal dood. Ook de onhandige vertelstructuur werkt niet mee. Met een betere opbouw en meer aandacht voor de personages had deze onthulling veel meer impact kunnen hebben.

Royalteen put heeft een potentierijk uitgangspunt, wat had kunnen zorgen voor een prachtig en gelaagd drama met komische momenten. Maar helaas is het enige wat bijblijft de koninklijke grijns van Kalle en de halfgeopende slaapkamerogen van Lena. De film heeft meer weg van een glinsterende glossy dan van een intrigerend drama met goed uitgewerkte personages. Het ziet er allemaal mooi uit, maar inhoudelijk is het een saaie bedoening. Een interessante mislukking is waarschijnlijk de beste beschrijving.