Veel gedoe om niets. Of, zoals William Shakespeare zijn toneelstuk noemde: 'Much Ado About Nothing'. Dat is het principe waar de betere komedies op leunen. Men neme een eenvoudig uitgangspunt en laat dit escaleren in absurdistische chaos met een hoge grappendichtheid. Zie bijvoorbeeld Young Frankenstein, The Big Lebowski, Wallace & Gromit and the Curse of the Were-Rabbit of... Minions: The Rise of Gru.
Deze animatie, die gaat over de beginjaren van superschurk Gru en zijn Minions, kan in eerste instantie op scepsis stuiten. Is het nou echt nodig, nog een film in deze franchise? Hebben wij te maken met nieuw bewijs van Hollywoods ideeën-armoede en de neiging om elk succes tot het allerlaatste druppeltje uit te persen? Nou, nee. Het blijkt een erg leuke prequel te zijn geworden.
Gru heeft al op jonge leeftijd zijn ambitie gevonden: de grootste superschurk ooit worden. Om die dromen te verwezenlijken meldt hij zich aan bij de beruchte bandietengroep Vicious 6. Gru wordt uitgenodigd voor een soort sollicitatiegesprek, maar de booswichten vragen zich hardop af wat een twaalfjarig mannetje voor ze kan betekenen. Niets toch? Waarom hij dan in eerste instantie langs mocht komen blijft vaag, hij wordt in elk geval lachend de deur gewezen. Om te laten zien wat hij in zijn mars heeft steelt Gru hun kostbare zodiac-steen en zet zo de mechanieken van het plot in werking. Iedereen aast op de steen alsof het de grootste schat van de wereld is. Het leidt zelfs tot Gru's ontvoering.
Het is erg vermakelijk om Gru mee te maken als aspirant superschurk, maar zijn Minions stelen de show. De gele, in hun eigen taaltje brabbelende mannetjes met grote ogen en flexibele stuiterlijfjes die sinds het begin van de filmreeks hun plek in de hedendaagse populaire cultuur opeisten, zijn fantastisch. Wie ze zijn, waar ze vandaan komen, het blijft een raadsel. En dat maakt ook niets uit. De Minions verzorgen de slapstick (de scène in het vliegtuig is prachtig), slagen op zijn tijd in meer subtiele, droge humor en kunnen heel grote smeekogen opzetten om hun zin te krijgen.
Intussen houden de drie regisseurs een lekker strak verteltempo aan. Geen seconde is verspild, de sneltrein die Minions: The Rise of Gru heet dendert door naar de finale. Op het einde zul je je hoogstwaarschijnlijk afvragen waar deze komedie over ging. Waar was al dat gedoe goed voor? Wordt er nog iets substantieels gemeld? Nee. Absoluut niet. En dat is precies de kracht van Minions: The Rise of Gru. Veel gedoe om niets. Het enige wat je kan doen is erom lachen.
