Regie: Fabien Martorell | Scenario: Fabien Martorell, Sean Cameron Michael, Siphosethu Tshapu | Cast: Langley Kirkwood (Johan Greser), Tessa Jubber (Diane Greser), Bonko Khoza (Larry), Mpho Sebeng (Thando), Zoey Sneedon (Nicki Greser), e.a. | Speelduur: 99 minuten | Jaar: 2022

In het grote filmarchief tref je volop films aan die de titel Collision dragen, maar wij hebben het over de Zuid-Afrikaanse thriller van de Fransman Fabien Martorell die onlangs op Netflix werd gedropt. Een thriller die je gerust kan opzetten tijdens het strijken, want helaas is Collision wederom zo'n titel die je zonder enige twijfel binnen de kortste keren zal vergeten. Dat is deels te wijten aan de soms belabberde acteerprestaties, maar nog meer aan het scenario dat bestaat uit een opeenstapeling van clichés en een veel te simpel plot.

Regisseur Fabien Martorell, die voorheen vooral naam maakte als documentairemaker, koos Johannesburg als setting. Het lugubere verhaal speelt zich twee dagen voor Vrijheidsdag af. De Apartheid is in Zuid-Afrika weliswaar al jaren van de baan, maar toch zijn er nog een heleboel problemen in het land. Heel wat welgestelde blanken vinden deze politieke ommekeer een historische vergissing en weigeren zich aan de nieuwe normen aan te passen, terwijl de zwarte Zuid-Afrikaanse bevolking het aan de stok krijgt met de geïmmigreerde Nigerianen die naar eigen zeggen hun werk afpakken. Kortom, volgens Martorell is het nooit goed in Zuid-Afrika.

De titel mag je zeer letterlijk nemen, want de thriller opent met botsing van enkele voertuigen. Na als een echte voyeur de autowrakken en de bloederige lichamen te hebben bekeken, volgen we drie losse verhalen waarin een maffiabaas als rode draad fungeert. Een mozaïekfilm zou misschien de beste keuze zijn geweest, maar Fabien Martorell kiest voor een stijl die aanvoelt als een verouderde televisieserie. Ieder deel wordt netjes afgesloten met een cliffhanger, maar het ligt allemaal zo voor de hand dat je je als kijker behandeld voelt als een suffe kleuter.

Johan Greser is een blanke succesvolle zakenman van de oude stempel, die van oordeel is dat de afschaffing van de Apartheid nooit had mogen gebeuren. Het type waarvan de ogen zich automatisch naar de zwarte huishoudster keren wanneer hij niet meer weet waar hij zijn portefeuille heeft neergelegd. Hij bekleedt een belangrijke functie in een firma die zich specialiseert in dronetechnologie en gaat er resoluut vanuit dat hij spoedig leidinggevende binnen het bedrijf zal worden. Tot zijn grote woede hoort hij dat de investeerders voor diversiteit kiezen en de baan daarom aan een zwarte zakenvrouw hebben toegekend.

Deze onverwachte beslissing zorgt niet alleen voor kortsluiting in Johans hoofd, maar brengt hem en zijn gezin in gevaar. Zonder medeweten van de directie werkt hij samen met maffiabaas Bra Sol om diens misdaadgeld wit te wassen. De opstandige dochter Nicki, die geen goed woord voor haar vader heeft, vindt dat hij met zijn nederlaag zijn verdiende loon krijgt. Haar vader ziet met afschuw toe hoe ze optrekt met de hiphopper Cecil die naar eigen zeggen de stem van zijn land is, maar geen geld heeft om een behoorlijke muziekopname uit te brengen.

Ten slotte is er nog de eigenaar van een kruidenierszaak die afgeperst wordt door Bra Sol en keer op keer zijn zuurverdiende geld moet afgeven. Ook hier verloopt het liefdesleven van de kinderen niet naar de wens van de ouders, want de dochter van de kruidenier papt aan met een Nigeriaanse immigrant.

Genoeg personages en interessante stof om hier een behoorlijke film mee te maken zou je denken, maar Collision blijft op alle fronten steken op het niveau van de middelmaat. Een wraakthriller die eigenlijk niet meer is dan een zwak doorslagje van The Equalizer. Langley Kirkwood doet het prima als de chagrijnige Johan Greser, maar Zoey Sneedon, die zijn dochter vertolkt, kan voor geen meter acteren en sleurt de film bijna tot aan het randje van de afgrond.

Het grootste knelpunt van Collision zijn waarschijnlijk de personages waarvoor je nooit enige sympathie kan opbrengen. De vader dreigt weliswaar zijn hele hebben en houden te verliezen, maar is een racistische klootzak die niet beter verdient. De moeder is een takkewijf dat je geen seconde in je huiskamer wil en ook de dochter is niet meer dan een ongerijmde bitch die aan de coke hangt. Collision is dan ook niet meer dan een matige film die door het grote aanbod op de streamingkanalen gedoemd is om zonder veel poeha onder een dikke laag stof weg te rotten.

Collision is te zien bij Netflix.