Het afgelopen decennium had niet het beste voor met acteur Nicolas Cage. Vanwege een grote belastingschuld leek hij in elke film die hem werd aangeboden te spelen. Dit zorgde voor een enorme stroom aan slechte films, met wat uitzonderingen zoals Mandy[i], [i]Joe en Pig. Bovenop deze creatieve armoede werd Cage ook nog eens een meme. Zijn hele acteerstijl werd een grap in compilatiefilmpjes op YouTube. Dan is het soms maar beter om met de grap mee te doen. In The Unbearable Weight of Massive Talent speelt Cage niemand minder dan Nick Cage en laat zien waarom hij nog steeds een van de meest geliefde acteurs van zijn generatie is.
Ook in de film gaat het niet goed met Cage. Hij heeft net een scheiding achter de rug en woont in een hotel. Films krijgt de acteur niet meer aangeboden, maar er is wel een miljonair die hem voor een miljoen dollar wil ontmoeten. Omdat Cage om werk verlegen zit besluit hij op het aanbod in te gaan. Javi, de excentrieke miljonair, heeft een plan om een film met Cage te gaan maken.
Javi wordt echter ook gevolgd door de CIA. Ze verdenken hem ervan een meedogenloze crimineel te zijn. Zo zou hij de dochter van een prominente politicus hebben ontvoerd. De Amerikaanse spionnen dwingen Cage er min of meer toe om voor hen te werken en Javi te bespioneren. Het gevolg is een fijne komedie met een lekker tempo, grappige dialogen en vooral een heerlijk samenspel tussen Cage en Pedro Pascal, die in gekte elkaar constant aan het overtreffen zijn.
Er dwaalt overigens nog een Cage rond, maar dan in het hoofd van de acteur. Deze gehallucineerde jongere versie van Cage geeft de acteur constant ongevraagd advies. Hij representeert het ego van een acteur die zijn oude faam hoopt te heroveren. De liefde tussen de twee Cages gaat zelfs zo ver dat ze elkaar uitgebreid staan te tongen.
The Unbearable Weight of Massive Talent zit vol met dit soort knotsgekke vondsten. Zo besluiten Javi en Nick om samen aan de lsd te gaan wat natuurlijk voor hilarische momenten zorgt. Als komedie werkt de film fantastisch. Het subplot met de ontvoering is bijna jammer, omdat het afleidt van de tragikomische manier waarop Nick Cage zijn leven op orde probeert te krijgen.
Cage blijft een bijzondere acteur. Veel acteurs zijn over het algemeen wat natureller gaan spelen op het grote doek, maar Cage doet altijd iets onverwachts. Meerdere keren wordt de expressionistische Duitse klassieker Das Cabinet des Dr. Caligari aangehaald. Dat is geen toeval. Cage is een groot filmliefhebber en zijn acteerstijl met abrupte bewegingen heeft veel weg van deze klassieke Duitse film.
The Unbearable Weight of Massive Talent zou wel eens de definitieve terugkeer van Nicolas Cage kunnen betekenen. Met deze film lijkt Cage alle grappen, memes en parodieën te kunnen overstijgen. Daarnaast schijnt juist deze film ervoor gezorgd te hebben dat alle belastingschulden eindelijk afbetaald zijn. Deze film luidt dus een nieuw tijdperk in voor een van de meest interessante acteurs die in Amerika rondlopen. Het is hoog tijd voor een renaissance van Nick fuuuuucking Cage!
