The Most Beautiful Boy in the World opent met donkere, lege gangen en dreigende muziek. Dan doemt een oude man met lang grijs haar op. Het lijkt alsof een horrorfilm is begonnen. Maar de oude man is het onderwerp Björn Andrésen, in een treurige documentaire over zijn leven van traumaverwerking.
De Zweedse Björn Andrésen was slechts vijftien toen hij in 1970 werd gecast als Tadzio in Luchino Visconti's Morte a Venezia, bij ons ook bekend als Dood in Venetië of Death in Venice (gebaseerd op het gelijknamige boek van Thomas Mann). Visconti kwam daarvoor speciaal naar Stockholm, om mooie jonge jongens met acteerambities te bekijken. De beroemde regisseur was op zoek naar een jongen met 'perfecte schoonheid'.
De beelden van de screentest van Andrésen komen in The Most Beautiful Boy in the World erg exploitatief over. Dat zit hem onder andere in de manier waarop Visconti naar hem kijkt en hoe Andrésen meteen wordt gevraagd om tot zijn ondergoed uit de kleren te gaan terwijl hij van alle kanten wordt gefilmd. Dit ongemakkelijke gevoel wordt flink versterkt door de montage en muziek.
Dit is het begin van een circus dat drie jaar lang duurt. Volgens zijn contract mag Andrésen van Visconti in die periode alleen maar 'de mooiste jongen van de wereld' zijn, ter promotie van Morte a Venezia. De extreem verlegen jongeman ondergaat daardoor een vreemde en bevreemdende adolescentie en proces van volwassen worden, dat vooral na de opnames van de film uit de hand loopt.
Dat begint met de afterparty na de première waar hij dronken wordt gevoerd in een club. Andrésen zegt daarover dat hij nog steeds niet weet hoe hij is thuisgekomen. Opnieuw suggereren de filmmakers van The Most Beautiful Boy in the World dat er iets duisters is gebeurd, maar het blijft bij suggestie. Zijn tijd in Japan daarna wordt ambivalenter gepresenteerd. Daar wordt hij als een wereldster onthaald en neemt hij op een gegeven moment zelfs een popalbum op. Een nog vreemdere situatie, met veel fotosessies maar ook het maken van vrienden.
Het was niet zijn eigen ambitie om een beroemdheid te worden in de wereld van film, mode en muziek, maar die van zijn oma. Zij stuurde hem tegen zijn zin naar allerlei audities. Versterkt door het onverwerkte trauma van de vroege dood van zijn moeder veroorzaakte dat een negatief zelfbeeld en een neiging tot depressie. Na de kortstondige periode in de schijnwerpers probeert hij een gezin te stichten in Zweden, maar dat leidt tot nieuwe trauma's waardoor hij weer van de rails raakt.
Björn Andrésens leven is een tragedie. Tenminste, zo presenteert The Most Beautiful Boy in the World het. Filmmakers Kristina Lindström & Kristian Petri volgen hem op een sleutelmoment in zijn latere leven, terwijl hij zijn verleden probeert te verwerken door met hen deze documentaire te maken. Naast het uitgebreid oprakelen van dat verleden, inclusief een trip naar waar Morte a Venezia werd opgenomen en het hotel waar hij in Japan verbleef, bestaat dit ook uit een onderzoek naar en een confrontatie met wat er ooit met zijn moeder gebeurde.
Of het hem uiteindelijk helpt om het politierapport over haar gevonden lichaam te lezen, blijft in het midden. Vragen naar wie zijn vader was, die hij nooit heeft gekend, raadt een familielid hem af. Na afloop van de periode dat de documentairemakers Andrésen volgen, lijkt hij in ieder geval beter af te zijn dan daarvoor.
Maar toch bekruipt je het gevoel dat ook dat de documentairemakers hem net zo goed een beetje gebruiken voor het maken van hun film, zoals ze de allang overleden Visconti daar op suggestieve wijze van beschuldigen. De manipulatieve middelen die ze inzetten, inclusief het lang verborgen houden van wat hij als ouder meemaakt en hoe dat wordt ingezet als dramatische wending, geven toch een vreemde bijsmaak aan de werkelijke tragiek van Andrésens vreemde, moeilijke leven.
