Regie: Mariama Diallo | Scenario: Mariama Diallo | Cast: Regina Hall (Gail Bishop), Zoe Renee (Jasmine Moore), Amber Gray (Liv Beckman), Talia Ryder (Amelia), Ella Hunt (Cressida), e.a. | Speelduur: 98 minuten | Jaar: 2022

Wat is angstaanjagender: geesten en nachtmerries die de realiteit beïnvloeden of racisme in de Amerikaanse maatschappij? In Master krijgen nieuwe studenten Jasmine en Gail, de nieuwe 'Master' van de universiteit Ancaster, beide verschrikkingen voor hun kiezen. De geest van een heks zou het universiteitsgebouw teisteren en elk jaar een studente met zich meenemen. Daarnaast zijn deze twee zwarte vrouwen samen met literatuurprofessor Liv in de minderheid en lopen daarom tegen nare racistische situaties aan. Maar ondertussen worden ze ook gebruikt als visitekaartje van de universiteit, als bewijs van het diversiteitsbeleid.

Horror over racisme roept direct andere titels in herinnering, waarvan Jordan Peeles Get Out waarschijnlijk de meest bekende is. Wanneer de vergelijking daarmee zich opdringt, komt Master er slecht vanaf. Dit komt met name door de manier waarop stereotypische horrormomenten worden ingezet. De film loopt over van onheilspellende symboliek met enge schilderijen, maden en flikkerend licht en laat daarin geen enkele originaliteit zien.

Deze standaardhorror krijgt echter een behoorlijke nadruk en laat zich niet al te goed combineren met de maatschappijkritische toon. Racisme wordt op meer en minder expliciete manieren aangekaart. Letterlijk in soms wat te uitleggerige dialogen. De afwezigheid van subtiliteit hierin is jammer, maar gelukkig zijn er wat momenten waarop de schrijnende situaties wel op een effectieve manier in beeld gebracht worden.

Een van de voorbeelden hiervan is een ingevoegd spotje waarin personen van kleur, waaronder de hoofdpersonages, allemaal "I am Ancaster" zeggen. Ze moeten het diversiteitsbeleid voorstaan, maar dit volgt op allerlei situaties die laten zien dat de universiteit kampt met serieuze problemen als het gaat om het welzijn van studenten en docenten van kleur.

De film werkt het best in zijn portrettering van micro-agressies richting vrouwen van kleur. Deze variëren van hoe Gail steeds het visitekaartje van de campus moet zijn en op een feestje 'extra flavor' brengt, tot Jasmine die zich niet veilig voelt door opmerkingen van haar medestudenten. Sommige uitvergrotingen in de nachtmerries die Jasmine achtervolgen raken ook een snaar. Zeker als ze droomt dat bij een rondleiding de tourleider een kamerdeur opent met de mededeling: "Dit is een zwarte student." Alsof het gaat om een museumstuk.

Maar omdat Master te veel wil doen met de verhaallijn rond het bovennatuurlijke aspect, vormen deze sterkere momenten nooit een geheel. Om deze reden komt ook het cynische einde minder hard aan dan had gekund. Hierdoor blijft de expliciete boodschap dat personen van kleur niet aan racisme kunnen ontsnappen net te veel aan de oppervlakte hangen.

Master is te zien bij Prime Video.