Regie: Peter Flinth | Scenario: Nikolaj Coster-Waldau, Joe Derrick | Cast: Nikolaj Coster-Waldau (Ejnar Mikkelsen), Joe Cole (Iver Iversen), Charles Dance (Neergaard), Gísli Örn Garðarsson (Jörgensen), e.a. | Speelduur: 102 minuten | Jaar: 2022

Ruim een eeuw geleden hadden we de grootste delen van onze planeet wel in kaart gebracht. Alleen van de meest onherbergzame delen was nog niet duidelijk hoe de landmassa's zich vormden. Groenland was zo'n gebied. De Denen ondernamen een aantal expedities om te bewijzen dat ook het verste en koudste stukje Groenland van hen was. De laatste van die gedurfde expedities was onder leiding van kapitein Ejnar Mikkelsen. Over zijn ijskoude avontuur schreef hij een boek dat decennia later nog het verfilmen waard is.

Mikkelsen is erop uitgestuurd om een van zijn voorgangers te vinden. Wellicht voor niet meer dan een eervolle begrafenis, maar hopelijk ook om bewijs veilig te stellen voor de Deense claim op heel Groenland. De Verenigde Staten beweren namelijk dat een noordelijk stukje Groenland niet vastzit aan de Deense rest en dus ook niet Deens hoeft te zijn. Mikkelsen vindt wel iets, maar voor het echt sluitende bewijs zal hij een maandenlange tocht over de ijzige vlaktes moeten afleggen, de sneeuwwitte binnenlanden in. Zijn bemanning staat niet te trappelen om mee te gaan, behalve Iver Iversen, het groentje.

Met deze techneut zonder ervaring boven de poolcirkel trekt de wat norse kapitein diep de poolcirkel in. Onderweg komen de twee op hun met blikvoer afgeladen hondensledes de nodige gevaren en ongemakken tegen, tot ze uiteindelijk uitgemergeld en zwaargehavend de documenten vinden waarvoor Denemarken ze had uitgezonden. Voor de meeste films was hierover schrijven een spoiler van jewelste geweest, maar niet voor Against the Ice. Bewijsmateriaal vinden is immers één ding, het ook veiligstellen blijkt een tweede. Levend terugkeren naar het wachtende schip en vervolgens Denemarken blijkt een immense uitdaging, evenals onderweg de lieve vrede bewaren.

Het ijzige drama vlecht met deze verhalen samen zonder intussen het grotere verhaal uit het oog te verliezen. Dat het vinden van wat bevroren documenten nog lang niet het einde van de film is, begrijpt iedere oplettende kijker na een snelle blik op de klok. Verhalen over slepende eenzaamheid en extreme afzondering, of dat nou in de ruimte is, onder de grond of in de sneeuw, hebben baat bij een langzame vertelling. Er ontbreekt echte een vertelstructuur waarbij de eenzaamheid en de wanhoop het tweetal en de kijker bekruipen. De slooptocht door het poolgebied doet niet zelden gehaast aan.

Wanneer de echte desolate uitzichtloosheid toch de ruimte krijgt, blijkt er genoeg fut in de film te zitten. Er is dan nog genoeg over tussen de doorgewinterde veteraan en de enthousiaste jongeling om in het stille maanlandschap te kunnen vertellen. De eerste helft van Agains the Ice, waarin van alles moest en van alles gehoopt werd, bleek niet meer dan een uitgerekte inleiding te zijn. Het deel waarover en waarom het verhaal van Mikkelsen jaren later als boek verscheen moet dan nog komen. Het is het waard om goed voor te gaan zitten, bij voorkeur onder een warm dekentje.

Against the Ice is te zien bij Netflix.