Hoe valt het grote niets dat na het leven komt te bevatten? Regisseur Diego Gutiérrez volgt twee mensen die niet lang meer te leven hebben: zijn eigen moeder en beste vriend Danniel Danniel. In deze diep persoonlijke documentaire tracht Gutiérrez meer grip te krijgen op de dood. Het resultaat is een vrije stroom aan associaties en ideeën waarin het einde op een unieke manier benaderd wordt.
Danniel Danniel heeft verschillende speelfilms en documentaires geregisseerd en was ook als editor erg geliefd binnen de Nederlandse filmindustrie. Hij werkte eerder al samen met Gutiérrez aan de film Sporen waar de dood ook een belangrijke rol speelde. Tijdens het filmen weet Danniel dat hij niet lang meer te leven heeft. Danniel is geestig, innemend en eerlijk over zijn angsten rondom de dood. Tijdens de uitgebreide gesprekken met Danniel wordt er vrij gefilosofeerd over zijn eigen einde.
In Parts of a Family filmde Gutiérrez zijn moeder al om te onderzoeken hoe een huwelijk van vijftig jaar eruitziet. In The Mirror and the Window is deze moeder wel heel eerlijk. Ze heeft spijt van een aantal dingen in haar leven. Met name dat ze er nooit met haar grote liefde vandoor is gegaan. Ze vertelt ronduit over een affaire die ze had met een man op wie ze stapelverliefd was. Nog steeds blijkt deze liefde uit alles. Inclusief wraakgevoelens jegens de vrouw met wie deze man uiteindelijk trouwde.
Tussen deze intieme gesprekken door laat Gutiérrez schokkerige beelden van zee en ijsbergen zien. Zoals later blijkt heeft hij deze beelden een keer geschoten tijdens een reis naar Antarctica. Gutiérrez meent dat het grote niets na het leven het best te vergelijken is met dit "vacuüm van kleur, geur, textuur en vorm." Gutiérrez kiest bewust voor zeer vervormde fragmenten van ijsschotsen en de kolkende zee om dit idee nog meer door te laten dringen.
The Mirror and the Window biedt een poëtische reflectie op de dood en het leven. Hij laat de kwetsbaarheid van het leven zien en benadert het grote onbekende dat na het leven komt met indringende beelden en ideeën. Gutiérrez prijst Danniel terecht "voor het vangen van de essentie van een moment" in zijn oeuvre. Gutiérrez zelf onderzoekt in deze documentaire het ongrijpbare concept van het 'niets' en raakt soms aan de essentie van het leven. Met fragmenten van pure eerlijkheid en spontane schoonheid legt de regisseur unieke momenten van het bestaan vast, terwijl hij de taboesfeer rondom de dood totaal negeert.
